ارتباط تاب‌آوری و خودکارآمدی با کیفیت زندگی حرفه‌ای در کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی

زمینه و هدف: کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی به عنوان اولین گروه حاضر در صحنه حوادث و بلایا، باید توانایی مقابله و همچنین حفظ سلامت جسمی و روانی خود را داشته باشند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تاب آوری و خودکارآمدی کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی با کیفیت زندگی حرفه ای آنان انجام گرفته است.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که به صورت مقطعی در سال 1398 انجام یافته است. 200 نفر از کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی استان البرز به روش نمونه گیری نسبتی و در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه جمعیت‌شناختی و سه پرسشنامه استاندارد شده تاب آوری کارکنان پیش بیمارستانی، خودکارآمدی schwartz و jerusalem، و کیفیت زندگی حرفه ای stamm بود. داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss نسخه 20 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار تحلیلی (همبستگی اسپیرمن، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی چندگانه) در سطح معناداری p≤0.05 تحلیل شد.یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی 5.82 ±29.67 تاب‌آوری 17.07±123.14، رضایت از شفقت 8.09 ±39.81، فرسودگی 4.76±12.06، و استرس تروماتیک ثانویه 7.27 ±23.61، بود. همبستگی معناداری بین خودکارآمدی با سه مولفه کیفیت زندگی حرفه‌ای وجود داشت (0.05>p). خودکارآمدی با رضایت از شفقت رابطه مثبت و با فرسودگی و استرس تروماتیک ثانویه رابطه منفی داشت. همچنین خودکارآمدی و تاب‌آوری پیش‌بینی‌کننده رضایت از شفقت، و فرسودگی بودند (0.05>p). جهت تاثیر خودکارآمدی و تاب‌آوری بر رضایت از شفقت مثبت بود. نتایج حاصل از آزمون رگرسیون خطی چندگانه گام به گام نشان داد که 5 مولفه تاب‌آوری شامل خودمدیریتی، نتایج استرس، چالش‌های ارتباطی، حفظ آرامش و انگیزه شغلی بر رضایت از شفقت تاثیر داشته‌اند (0.05>p). جهت تاثیر تمامی مولفه‌های تاب‌آوری بر رضایت از شفقت مثبت بود.نتیجه‌گیری: کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی استان البرز از نظر میزان تاب آوری، خودکارآمدی و کیفیت زندگی حرفه ای در سطح قابل قبولی قرار داشتند.

Relationship between resilience and self-efficacy with professional quality of life in EMS personnel

Background Aim: Prehospital emergency staff, as the first responder group at the scene of emergencies and disasters, should be able to cope with, and maintain their physical and mental health. The aim of this study was to investigate the relationship between resilience and selfefficacy of prehospital emergency staff with their professional quality of life.Methods Materials: The present study is a crosssectional, descriptive study that was conducted in 2019. A total of 200 prehospital emergency operational staff from Alborz province participated in the study using proportional and convenience sampling. Data collection tools were a demographic form and three standardized questionnaires including the emergency medical services resilience scale, the Schwartz and Jerusalem selfefficacy scale, and the Stamm professional quality of life scale. Data were analyzed through the SPSS software version 20 using descriptive statistics (mean and standard deviation) and analytical statistics (Spearman correlation, oneway ANOVA and linear regression) at the significance level of P less than 0.05.Results: The mean and standard deviation of selfefficacy (29.67 ±5.82), resilience (123.14 ±17.07), compassion satisfaction (39.81 ±8.09), burnout (12.06 ±4.76), and secondary traumatic stress (23.61 ±7.27). There was a significant correlation between selfefficacy and three components of professional quality of life (P<0.05). Selfefficacy was positively related to compassion satisfaction and negatively related to burnout and secondary traumatic stress. Selfefficacy and resilience were also predictors of compassion satisfaction and burnout (P<0.05). The effect of selfefficacy and resilience on compassion satisfaction was positive. The results of stepwise multiple linear regression analysis showed that five components of resilience including selfmanagement, stress outcomes, communication challenges, maintaining peace of mind and job motivation had an effect on compassion satisfaction (P<0.05). The effect of all resilience components on compassion satisfaction was positive.Conclusion: Alborz prehospital emergency operational staff were at an acceptable level in terms of resilience, selfefficacy and professional quality of life.