تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به بیماری‌های مزمن: یک مطالعه سیستماتیک و فراتحلیل

زمینه و هدف: توانمندی، فرآیندی پویا، مثبت، تعاملی و اجتماعی است که به بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیمارهای مزمن منجر می شود. هدف مرور سیستماتیک و فراتحلیل حاضر تعیین تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بزرگ سالان مبتلا به بیماری های مزمن است.روش بررسی: با جستجوی عبارت »توانمندسازی خانواده محور « در پایگاه های فارسی sid، magiran، iranmedex، irandoc و googlescholar و معادل انگلیسی آن در scopus، pubmed، webofscience، proquest و science direct کلیه مطالعات مرتبط استخراج شد. کیفیت روش شناسی مقالات با استفاده از ابزار cochrane risk of bias بررسی شد. جهت تحلیل از مدل اثرات تصادفی استفاده و ناهمگنی مطالعات با شاخص i2 تعیین شد. داده ها با نرم افزار stata نسخه 11 تحلیل شد.یافته ها: از 647 مطالعه اولیه تنها 8 مطالعه به تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران بزرگ سال با استفاده از ابزار sf36 پرداخته بودند. تفاوت میانگین استاندارد شده ادغام یافته ابعاد 8 گانه کیفیت زندگی عبارت بود از: عملکرد فیزیکی 1/781، محدودیت نقش فیزیکی 1/416، درد جسمانی 0/987، سلامت عمومی 1/352، عملکرد اجتماعی 1/010، سلامت روانی 1/122، محدودیت نقش روانی0/656 و شادابی (1/361).نتیجه گیری: اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور بر نمرات ابعاد هشت گانه کیفیت زندگی براساس پرسشنامه sf36 تاثیر معناداری داشته است. به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیماران بزرگ سال مبتلا به بیماری های مزمن اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور توصیه می شود.