رابطه شاخص توده بدنی مادر با تخمین بالینی وزن جنین در حاملگی‌ ترم

زمینه: تخمین صحیح وزن جنین از عوامل تاثیرگذار بر ایمنی زایمان است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر شاخص توده بدنی مادر (bmi= body mass index) بر دقت تخمین بالینی وزن جنین انجام شد.روش‌ها: 456 خانم باردار تک‌قلو با سن حاملگی 41-37 هفته براساس معیارهای ورود به مطالعه بررسی شدند. نمونه‌ها در چهار گروه شاخص توده بدنی قرار گرفتند، سپس وزن تخمینی بالینی جنین و وزن واقعی ثبت شد. در نهایت داده‌های جمع‌آوری‌شده وارد نرم‌افزار spss 16 شد. برای آزمون رابطه بین متغیرها از آزمون کای‌دو و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: با افزایش شاخص توده بدنی (bmi) سن، وزن و پاریتی مادر، دقت روش بالینی تخمین وزن جنین کاهش یافت. خطای برآورد در هر چهارگروه bmi عمدتاً در جهت تخمین بیشتر وزن جنین بود و این تخمین بیشتر با بالا رفتن bmi بیشتر شد. در bmi بیش از 30، دقت تخمینی وزن جنین 70 درصد بود که نشان‌دهنده ارزش این روش در تخمین وزن جنین در هر چهار گروه bmi است.نتیجه‌گیری: تخمین بالینی وزن جنین روشی معتبر در مادران با bmi متفاوت است هر چند با افزایش bmi مادر دقت آن کم‌تر می‌شود.