تاثیر تمرین در آب و خشکی بر میزان درد و عملکرد حرکتی وزنه‌برداران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

زمینه: سندروم درد پاتلوفمورال (pfps) از رایج‌ترین مشکلات زانو در ورزشکاران است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو روش تمرین در آب و خشکی بر میزان درد و عملکرد حرکتی وزنه‌برداران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال است.روش‌ها: در این تحقیق که به‌روش نیمه‌تجربی انجام شد، 20 وزنه‌بردار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب و تمرین در خشکی تقسیم شدند. از پرسشنامه‌های درد vas (visual analog scale) و عملکرد حرکتی کوجالا قبل و بعد از اجرای دوره تمرینی به‌ترتیب برای ارزیابی میزان درد و عملکرد حرکتی استفاده شد. برای مقایسه پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه‌های شرکت‌کننده ازآزمون t وابسته و برای مقایسه تفاوت‌های بین گروه‌ها از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد.یافته‌ها: پس از هشت هفته تمرین قدرتی میزان درد و عملکرد حرکتی هر دو گروه در پس‌آزمون تفاوت معناداری نسبت به پیش‌آزمون داشت. اما مقایسه داده‌های مقیاس درد و عملکرد حرکتی در پس‌آزمون بین دو گروه مقیاس درد و عملکرد حرکتی تفاوت معناداری نشان نداد.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، انجام تمرین در هر دو محیط آب و خشکی موجب کاهش میزان درد و بهبود عملکرد در مبتلایان به سندروم درد پتلوفمورال می‌شود.