ارتباط پارامترهای راه رفتن با تعادل ایستا و پویای سالمندان

زمینه: تغییرات فیزیولوژیکی و مشکلات عضلانی می‌تواند به اختلال تعادل و افزایش خطر افتادن در سالمندان منتهی گردد. بنابراین ارزیابی عوامل مرتبط با تعادل در سالمندان و افزایش آگاهی از خطر زمین خوردن و تخصیص وسیله کمکی مناسب ضروری است. لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه برخی پارامترهای راه رفتن با تعادل ایستا و پویای سالمندان بود.روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی 44 سالمند مرد و زن به‌طور جداگانه (در دو گروه 22 نفره) به‌عنوان آزمودنی شرکت کردند. مقادیر اندازه‌گیری‌شده شامل طول قدم، طول گام، پهنای گام، زاویه چرخش انگشتان پا، تعادل ایستا و تعادل پویا بود. تعادل ایستا با استفاده از آزمون لک‌لک و تعادل پویا با استفاده از آزمون زماندار برخاستن و برگشتن اندازه گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی‌تست و ضریب همبستگی پیرسون در محیط نرم‌افزار spss 15 صورت گرفت. یافته‌ها: بین طول قدم و طول گام با تعادل ایستا و تعادل پویا و پهنای گام با تعادل پویا ارتباط معناداری وجود داشت (05/0p < ). ولی بین پهنای گام با تعادل ایستا و زاویه چرخش انگشتان با تعادل ایستا و تعادل پویا در سالمندان مورد مطالعه رابطه معناداری مشاهده نگردید.نتیجه‌گیری: تعادل سالمندان می‌تواند با کاهش طول قدم و افزایش پهنای گام بهبود یافته و احتمال زمین خوردن در آن‌ها را کاهش دهد.