رابطه کودک‌آزاری با ویژگی‌های شخصیتی و رفتار پرخطر در نوجوانان

زمینه: کودکان از آسیب‌پذیرترین گروه‌های جامعه هستند و خطر تعرض افراد گوناگون در خانواده یا اجتماع، همواره آن‌ها را تهدید می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کودک‌آزاری با ویژگی‌های شخصیتی و رفتار پرخطر دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهرستان اسلامشهر می‌باشد. روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ای مقطعی-تحلیلی است. جامعه آماری دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرستان اسلامشهر در بهار 1393 بودند. 528 نفر به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای از بین 4 دبیرستان (2 دبیرستان دخترانه و 2 دبیرستانه پسرانه) انتخاب شدند. پرسشنامه ضربه کودکی، پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نیو و مقیاس خطرپذیری نوجوانان، ابزارهای مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات بودند. جهت تحلیل داده‌ها، از آزمون آماری تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.یافته‌ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین دختران و پسران از لحاظ تجربه آزاردیدگی و خطرپذیری تفاوت معناداری دیده می‌شود (به‌ترتیب 16/2-t=، 03/0p= و 03/5-t=، 001/0p=). همچنین نتایج پژوهش حاکی از وجود رابطه معنادار بین کودک آزاری با ویژگی‌های شخصیتی، رفتار پرخطر و تمام خرده‌مقیاس‌های آن است (05/0p < ). نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که تجربه آزاردیدگی قادر به تبیین 14 درصد خطرپذیری کل، 25 درصد ویژگی شخصیتی روان‌نژندی، 14 درصد برون‌گرایی، 10 درصد گشودگی، 01 درصد انعطاف‌پذیری و 13 درصد وظیفه‌شناسی است )05/0(p < .نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های تحقیق، برخورد مناسب با کودکان دارای اهمیت ویژه‌ای است. سو رفتار با کودکان منجر به شکل‌گیری ویژگی‌های شخصیتی نامناسب و افزایش رفتارهای پرخطر در آن‌ها خواهد شد.