وضعیت دسترسی به تسهیلات بخش بهداشت و درمان: مطالعه موردی استان کرمانشاه

زمینه: دسترسی به تسهیلات و خدمات سلامت یکی از موثرترین عوامل حفظ و ارتقا سلامت جامعه به‌شمار می رود. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت شهرستان های استان کرمانشاه از نظر دسترسی به شاخص‌های منتخب بخش بهداشت و درمان بود.روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- کاربردی و از نوع مقطعی است و با استفاده از 16 شاخص بخش بهداشت و درمان سال 1390 انجام شد. از تکنیک تاکسونومی عددی و همچنین روش تاپسیس به‌منظور تعیین درجه توسعه‌یافتگی شهرستان‌ها در این بخش استفاده شد. همچنین تکنیک آنتروپی شانون به‌منظور تعیین اوزان شاخص‌ها استفاده شد. یافته ها: براساس نتایج تکنیک تاکسونومی عددی، شهرستان قصرشیرین و ثلاث باباجانی به‌ترتیب بیشترین و کم‌ترین دسترسی را به تسهیلات مراقبت سلامت داشته اند. با توجه به روش آنتروپی شانون، تخت به ازای هر 10000 نفر مهم ترین شاخص بود و بر طبق روش تاپسیس، شهرستان قصرشیرین و ثلاث باباجانی بالاترین و پایین ترین رتبه را از نظر دسترسی داشتند.نتیجه گیری: منابع بهداشت و درمان در شهرستان های استان کرمانشاه به‌صورت متوازن توزیع نشده و اختلاف زیادی بین شهرستان های استان از نظر توسعه در بخش امکانات بهداشتی و درمانی مشاهده می‌شود. بنابراین تخصیص امکانات و اعتبارات بهداشتی و درمانی به شهرستان‌ها باید با توجه به درجه توسعه‌یافتگی صورت گیرد و اولویت های تخصیص بر اساس شواهد علمی تعیین شود.