تاثیر تزریق حاد نورهارمان بر یادگیری و حافظه فضایی موش صحرایی

زمینه: با وجود این‌که بتاکاربولین‌های اندوژن (موجود در خون) و اگزوژن (موجود در سیگار) اثرات نوروتوکسیک از خود نشان می‌دهند به تازگی مشخص شده که بعضی از این ترکیبات بر روی سیستم دوپامینرژیک اثر تحریکی دارند و ضمن افزایش سطح دوپامین هیپوکامپ باعث بهبود حافظه می‌شوند. هدف این تحقیق بررسی اثرات تزریق حاد نوروهارمان به‌عنوان اگونیست معکوس گیرنده بنزودیازپینی بر یادگیری و حافظه فضایی در ماز آبی بود. روش‌ها: 40 موش ماده و 40 موش نر صحرایی 250-200 گرمی به 5 گروه کنترل و الکل و نورهارمان (1، 2 و 4 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه الکل و نورهارمان در روز پنجم آموزش، 30 دقیقه قبل از آزمون و در روز هشتم 30 دقیقه قبل از آزمون، پروب الکل اتانول (2/0 میلی‌لیتر) و نورهارمان را به‌صورت داخل صفاقی دریافت کردند. تمام موش‌ها به کمک ماز آبی تحت آزمون یادگیری و حافظه قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تزریق حاد نورهارمان به هر دو جنس (نر و ماده) در دوز کم 1 و 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم به‌صورت وابسته به دوز یادگیری و حافظه را بهبود می‌بخشد درحالی‌که در 4 میلی‌گرم بر کیلوگرم یادگیری و حافظه را مختل می‌کند. نتیجه‌گیری: اثرات نورهارمان بر حافظه و یادگیری وابسته به دوز است و ارتباطی با جنس ندارد. گرچه نورهارمان در دوز کم برای یادگیری و حافظه مفید است ولی در دوز بالا یادگیری و حافظه را مختل می‌کند.