ارزیابی و مدل‌سازی پارامترهای موثر بر میزان سمیت فلوراید در محیط‌های آبی به‌روش زیست آزمونی

زمینه: فلوراید به اشکال گوناگون در طبیعت و منابع آب حضور دارد. افزایش فلوراید در منابع آب به‌دلیل تخلیه پساب‌های صنعتی می‌تواند منجر به بروز مسمومیت برای ارگانیسم‌های آبزی شود. برای جلوگیری از بروز مسمومیت، تعیین حداکثر سمیت فلوراید و سپس تعیین حدود مجاز تخلیه پساب‌ها ضروری است. هدف از این پژوهش تعیین حداکثر سمیت فلوراید و سپس تعیین نحوه تاثیر فاکتورهای موثر بر آن و ارایه یک مدل برای تعیین حدود مجاز تخلیه پساب‌ها می‌باشد.روش‌ها: برای سنجش حداکثر سمیت فلوراید از زیست ‌آزمونی با دافنیا مگنا بدون حضور فاکتورهای مداخله‌گر استفاده شد. سپس جهت تعیین اثر فاکتورهای مداخله‌گر (سختی، دما و زمان مواجهه) زیست ‌آزمونی در حضور این عوامل تکرار گردید. یافته‌ها: lc50 فلوراید بدون حضور فاکتورهای مداخله‌گر در 24، 48 و 72 ساعت پس از مواجهه به‌ترتیب 9/4، 5/46 و 7/38 میلی‌گرم در لیتر بود. همچنین تاثیر فاکتورهای مداخله‌گر با آنالیز مقادیر lc50 به‌دست‌آمده در حضور این عوامل، توسط نرم‌افزار minitab معنادار تشخیص داده شد.نتیجه‌گیری: افزایش سختی آب باعث کاهش سمیت فلوراید و افزایش دما و زمان مواجهه سبب افزایش سمیت آن در محیط‌های آبی می‌شود. لذا در تعیین حد مجاز تخلیه پساب‌ها از نظر غلظت فلوراید، برای جلوگیری از بروز سمیت در منابع آب پذیرنده، توجه به تاثیر فاکتورهای مداخله‌گر بر سمیت فلوراید ضروری است.