بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر بازنمایی الگوهای والدینی بر انصراف از طلاق زوج‌های متقاضی طلاق

زمینه: طلاق در اکثر کشورها، به‌خصوص کشورهای در حال گذاری مانند ایران، روند تصاعدی را طی می‌کند. تاثیرات این پدیده بر زوج‌ها، خانواده و فرزندان می‌تواند بسیار مخرب باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر الگوهای والدینی بر انصراف از طلاق زوج‌های در آستانه طلاق صورت گرفته است.روش‌ها: روش انجام این پژوهش نیمه‌آزمایشی بود، که در قالب طرح پیش آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل نامعادل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوج‌های متقاضی طلاق، مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره خانواده دادگستری شهرستان سنندج در سال 1390 بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری داوطلبانه، تعداد 16 زوج که خواستار شرکت در جلسات درمانی بودند، انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 8 زوج) قرار داده شدند. زوج‌های گروه آزمایش به‌مدت 7 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت زوجی، تحت درمان مبتنی بر بازنمایی الگوهای والدینی قرار گرفتند. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آماری خی‌دو استفاده شد.یافته‌ها: از 8 زوج گروه آزمایش، 5 زوج (5/62%) و از 8 زوج گروه کنترل، یک زوج (5/12%) از طلاق منصرف شدند. میزان انصراف از طلاق زوج‌های شرکت‌کننده در این برنامه بیشتر از گروه کنترل بود (01/0?p). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش، نقش و تاثیر زوج درمانی مبتنی بر الگوهای والدینی را در کاهش طلاق زوج‌ها مورد تایید قرار می‌دهد.