ترمیم شکستگی‌های دیستال رادیوس به روش جااندازی بسته و فیکساسیون خارجی با و بدون پین‌گذاری

زمینه: برای درمان شکستگی‌های خردشده دیستال رادیوس، فیکساتور خارجی یک روش درمانی مناسب می‌باشد ولی در مورد پین‌گذاری همزمان با فیکساتور اتفاق‌نظر وجود ندارد. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج درمان شکستگی‌های خردشده دیستال رادیوس با جااندازی بسته و فیکساتور خارجی با و بدون استفاده از پین بود.روش‌ها: این مطالعه آینده‌نگر بر روی 62 بیمار با شکستگی دیستال رادیوس تایپ iii فرناندز انجام گرفت. درمان به دو روش جااندازی بسته و فیکسانور خارجی (30 بیمار) و جااندازی بسته، فیکساتورخارجی و پین‌گذاری در دیسال رادیوس (32 بیمار) انجام شد. رادیوگرافی رخ و نیمرخ مچ دست قبل از عمل، یک هفته، 3 هفته و 3 ماه بعد از عمل گرفته شد.یافته‌ها: بین دورسی فلکشن مچ دست در گروه پین (2/9±5/43) و بدون پین (9/6±3/41) تفاوت معنادار نبود (099/0 =p). میانگین پالماز فلکشن در گروه بدون پین 6/10±3/48 و گروه پین 6/8±8/50 درجه بود (041/0=p). میانگین حرکت مچ به خارج در گروه بدون پین و با پین به‌ترتیب 3/16 درجه و 2/17 درجه و حرکت به داخل در دو گروه به‌ترتیب 22 درجه و 6/23 درجه بود. میانگین اختلاف طول رادیوس در گروه با و بدون پین به‌ترتیب 5/1 و 6/1 میلی‌متر بود. همچنین بین ایندکس‌های رادیوگرافی radial inclination و volar tilt نیز در دو گروه اختلاف معنا‌دار دیده نشد.نتیجه‌گیری: در شکستگی‌های خردشده دیستال رادیوس که با فیکساتور خارجی درمان شدند گذاشتن پین‌های اضافی، کمکی به ثابت کردن بیشتر و نتایج بهتر شکستگی نمی‌کند.