ارتباط مقاومت به انسولین با آدیپونکتین در مردان بزرگسال مبتلا به آسم خفیف تا متوسط

زمینه: اضافه‌وزن و چاقی با نشانگان مقاومت انسولینی همراه بوده و به‌عنوان یک ریسک فاکتور متابولیک در شروع و افزایش تشدید بیماری آسم شناخته شده است. با وجود نقش بیولوژیکی عوامل هورمونی التهابگر در وقوع آسم، هنوز مکانیسم‌های موثر ارتباط بین چاقی و آسم به‌طور کامل روشن نیست. در این مطالعه، ارتباط مقاومت انسولینی homa و آدیپونکتین با پارامترهای بالینی تنفسی در بیماران آسم مزمن چاق مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: 39 مرد چاق 50-35 ساله مبتلا به آسم با شدت بیماری خفیف تا متوسط در این مطالعه، داوطلبانه شرکت نمودند. تشخیص بیماری و همچنین شدت آسم توسط تست اسپیرومتری صورت گرفت. برای اندازه‌گیری سطوح آدیپونکتین، گلوکز و انسولین پایه، نمونه‌گیری خون پس از 12-10 ساعت ناشتای شبانه انجام گرفت. با استفاده از اندازه‌های انسولین و گلوکز ناشتا، مقاومت انسولینی محاسبه شد. از آنالیز همبستگی پیرسون در ارزیابی ارتباط آدیپونکتین پایه سرم با مقاومت انسولینی و متغیرهای تنفسی استفاده گردید. یافته‌ها: ارتباط مثبت و معناداری بین آدیپونکتین پایه وfev1/fvc مشاهده شد (001/0p=) (43/0r=). مقاومت انسولین با سطوح آدیپونکتین سرم مرتبط نبود (446/0p=). همچنین الگوی ارتباط بین گلوکز ناشتا و آدیپونکتین سرم معنادار نبود (421/0p=).نتیجه‌گیری: علی‌رغم ارتباط نزدیک چاقی با مقاومت انسولین، یافته‌های این مطالعه نشان داد که نقش آدیپونکتین به‌عنوان یک سیتوکین ضد التهابی در شاخص fev1/fvc بیماران آسم، مستقل از مقاومت انسولین است. برای شناخت نقش مقاومت انسولین به‌عنوان یک ریسک فاکتور آسم در کودکان و بزرگسالان به مطالعات بیشتر نیاز است.