تاثیر شادی بر سلامت روانی و رضایت از زندگی؛ یک مدل روان‌شناختی از بهزیستی

زمینه: رویکرد روان‌شناسی مثبت، تبلور تغییر در علم روان‌شناسی از صرف پرداختن به ترمیم آسیب‌ها به سمت بهینه‌سازی کیفیت زندگی است. در این بین شادی به‌عنوان یکی از زیرطبقات رویکرد روان‌شناسی مثبت از خصوصیات مثبت انسان و از نیازهای روانی بشر است که طی یک دهه اخیر، جایگاه ویژه‌ای را در حوزه روان‌شناسی تحول، روان‌شناسی خانواده و بهداشت روان به خود اختصاص داده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شادی بر افزایش سلامت روانی و رضایت از زندگی انجام شده است.روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 178 نفر (86 زن و 92 مرد) با میانگین سنی 16/32 سال (انحراف معیار70/5) از بین دبیران مراکز آموزش و پرورش شهرستان رامشیر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای- تصادفی انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد (ohq)، پرسش‌نامه سلامت عمومی ((ghq، پرسش‌نامه رضایت از زندگی (swls) و پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی به کار برده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش رگرسیون چندگانه گام به گام بهره گرفته شد.یافته‌ها: نتایج رگرسیون چندگانه به روش سلسله مراتبی هم‌زمان، بیان‌گر معنا‌دار بودن نقش واسطه‌ای سلامت روان، در رابطه میان شادی (001/0 > p) و رضایت از زندگی (001/0 > p) بود. همچنین یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر تاثیر شادی در افزایش سلامت روانی و رضایت از زندگی بود. نتیجه‌گیری: شادی به واسطه افزایش سطح سلامت روانی، رضایت از زندگی را در پی دارد. همچنین متغیر شادی دارای اثر غیرمستقیم بر رضایت از زندگی است.