کاربست درمان شناختی – رفتاری بر روی عناصر مدل لونتال برای ارتقا کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

زمینه: اصلی‌ترین عارضه روان‌شناختی بیماری مالتیپل اسکلروزیس، کاهش کیفیت زندگی بیماران است. معدودی مداخله قبلی بر روی این گروه بیماران، فاقد یک مدل نظری پایه برای هدف‌گیری هستند. نشان داده شده مدل نظری لونتال (بازنمایی‌های ادراکی از بیماری) با بازده بیماری همبسته می‌باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر روی عناصر مدل لونتال برای ارتقا کیفیت زندگی این بیماران بود.روش‌ها: در یک طرح کارآزمایی بالینی کنترل‌شده تصادفی، 35 بیمار واجد تمایل بر پایه ملاک‌های ورود، به گروه‌های آزمایش و کنترل واگذار شدند. یک برنامه مداخله‌ای چندوجهی بر پایه رویکرد شناختی- رفتاری استفاده شد. گروه آزمایش، 10 جلسه هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل، در لیست انتظار قرار گرفته و در 5 جلسه ملاقات گروهی دو هفته یک‌بار شرکت کردند. از پرسشنامه‌های ipq-r و sf-36 برای ارزیابی بازنمایی‌های ادراکی و کیفیت زندگی استفاده شد.یافته‌ها: در بازنمایی‌های ادراکی از بیماری در 4 بعد هویت، کنترل شخصی، درک روشن و پیامدهای بیماری، بهبود حاصل شد. همراه با آن، بازنمایی‌های عاطفی از بیماری و حیطه‌های جسمانی و روان‌شناختی کیفیت زندگی نیز ارتقا یافت (01/0p < ).نتیجه‌گیری: درمان شناختی- رفتاری بر پایه ساخت نظری مونی و پادسکی به میانجی تعدیل بازنمایی‌های ادراکی و عاطفی از بیماری، در ارتقا کیفیت زندگی این بیماران موثر است. نتایج این پژوهش تا حدودی با نتایج مداخلات گودمن در بیماران لوپوس اریتماتوس سیستمی و به‌میزان بیشتری با نتایج مداخله پتری در بیماران قلبی مشابه است.