مقایسه میزان گرایش به تفکر انتقادی در بین اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، سال 1389

زمینه: تفکر انتقادی قابلیتی است که طی آن، فراگیر پس از دریافت مفاهیم کلیدی استاد، طی یک فرآیند ذهنی فعال به اهداف آموزشی دست می‌یابد. این توانایی علاوه بر رشد ابعاد شناختی، نگرشی و عاطفی دانشجو، سبب افزایش یادداری مطالب نیز می‌شود. لذا سنجش و اندازه‌گیری آن برای برنامه‌ریزی آموزشی و رشد دانشجو مورد توجه است. این مطالعه با هدف مقایسه میزان گرایش به تفکر انتقادی اساتید و دانشجویان انجام گرفت.روش‌ها: مطالعه حاضر یک بررسی توصیفی–تحلیلی است. جامعه آماری شامل دانشجویان و اساتید دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بود. تعداد 300 نفر از دانشجویان و40 نفر از اساتید به‌روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد میزان گرایش به تفکرانتقادی جمع‌آوری شد. از آزمون‌های تحلیل واریانس و تی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: میانگین نمرات مولفه‌های تفکر انتقادی اساتید به‌طور معنادار از دانشجویان بیشتر بود (02/0p < ). بین گرایش به تفکر انتقادی در دو جنس از لحاظ مولفه‌های خلاقیت (008/0=p) و تعهد (04/0=p) تفاوت معنادار آماری وجود داشت. اما برای مولفه کمال، این تفاوت معنادار نبود. تفاوت معناداری بین گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان با توجه به دانشکده و رشته تحصیلی وجود نداشت، اما بین مرتبه علمی اساتید و مولفه خلاقیت، تفاوت معنادار بود (01/0p=).نتیجه‌گیری: سطح تفکر انتقادی در بین دانشجویان و اساتید پایین بود. میزان این مهارت در دانشجویان کم‌تر از اساتید بود. با توجه به اهمیت موضوع، پیشنهاد می‌شود کارگاه‌های آموزشی ارتقا سطح مهارت‌های تفکر انتقادی برای اعضای هیات علمی و دانشجویان تشکیل شود.