اثر یک و دوجلسه فعالیت ورزشی وامانده‌ساز بر سطوح کورتیزول، فاکتور نکروزدهنده توموری آلفا و فعالیت آنزیم آدنوزین دآمیناز دوندگان استقامتی

زمینه: هدف مطالعه حاضر بررسی این موضوع بود که آیا جلسه اول فعالیت ورزشی وامانده‌ساز می‌تواند واکنش‌های التهابی-هورمونی به دومین جلسه فعالیت در همان روز را تغییر دهد. کورتیزول،tnf-? و آنزیم آدنوزین دآمیناز (ada) طی یک پروتکل فزاینده استقامتی مورد بررسی قرار گرفتند. روش‌ها: برای این منظور، 8 دونده استقامتی خوب تمرین کرده (سن 39/3±13/23 سال، وزن 47/9±21/66 کیلوگرم، قد 12/10±29/175 سانتی‌متر و شاخص توده بدن 54/1±4/21 کیلوگرم بر متر مربع) در طرحی با سه شرط ذیل شرکت کردند: 1- روز کنترل (استراحت) (c)، 2- یک جلسه فعالیت در روز (بین ساعات 17-30/15) (e1) و 3- دو جلسه فعالیت در روز با چهار ساعت استراحت بین دو وهله فعالیت (بین ساعات 30/11-10 و مجدداً 17-30/15) (e2). خونگیری از ورید بازویی در شرایط استراحت، بلافاصله پس از فعالیت و چهار ساعت پس از فعالیت انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج با استفاده از آزمون repeated measure two way نشان داد کورتیزول بزاقی بلافاصله پس از فعالیت در هر دو شرایط e1 و e2 در مقایسه با شرایط کنترل، افزایش معناداری یافته است (05/0p < ). از این لحاظ، تفاوتی بین شرایط تمرینی (e1 و e2) وجود نداشت (05/0p < ). افزایش ناشی از فعالیت در tnf-?، تنها در شرایط دو جلسه فعالیت در روز (e2) معنادار بود (05/0p < ). طی شرایط مختلف، میزان فعالیت آنزیم ada تغییری نکرد.نتیجه‌گیری: افزایش جلسات فعالیت ورزشی وامانده‌ساز استقامتی در یک روز می‌تواند میزان التهاب را افزایش دهد، گرچه این تغییرات ناشی از کورتیزول نیست.