اثربخشی درمان شناختی – رفتاری در تغییر بازنمایی‌های ادراکی از بیماری و ارتقا حالات عاطفی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

زمینه: بازنمایی‌های ادراکی از بیماری (مدل لونتال) با بازده و سازگاری با بیماری همبسته‌اند. پیشنهاد شده مداخلاتی که با هدف ارتقا بازده بیماران صورت می‌گیرند، تغییر این ابعاد شناختی از بیماری را هدف‌ قرار دهند. بیماری مالتیپل اسکلروزیس، یک بیماری مزمن مشترک بین سیستم ایمنی و عصبی است که دارای پیامدهای جسمی و روان‌شناختی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثرمندی (درمان شناختی-رفتاری) بر تغییر بازنمایی‌های ادراکی این گروه بیماران و ارتقا حالات عاطفی آنان بود.روش‌ها: در این طرح مداخله‌ای، 35 بیمار متمایل به شرکت در پژوهش از بین 52 بیمار انتخابی، به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل اختصاص داده شدند. یک برنامه مداخله‌ای چندوجهی بر پایه رویکرد شناختی- رفتاری استفاده شد. گروه آزمایش، 10 جلسه هفتگی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفته و در 5 جلسه ملاقات گروهی شرکت کردند. پرسشنامه‌های روان‌شناختی ipq-r و dass-42 اجرا شد. آزمون‌های آماری لون و تی به‌کار بسته شد. یافته‌ها: در بازنمایی‌های ادراکی از بیماری در چهار بعد هویت، کنترل شخصی، درک روشن و پیامدهای بیماری، تغییرات مثبت حاصل گردید، به موازات آن در افسردگی، اضطراب، استرس و بازنمایی عاطفی از بیماری نیز ارتقا صورت گرفت.نتیجه‌گیری: درمان شناختی- رفتاری بر مبنای ساخت نظری مونی و پادسکی بر تعدیل بازنمایی‌های ادراکی از بیماری و ارتقا حالات عاطفی بیماران موثر است. نتیجه این پژوهش به‌میزان کم‌تری با نتایج مداخله گودمن در بیماران (لوپوس اریتماتوس) و به‌میزان بیشتری با نتایج مداخله پتری در بیماران قلبی مشابه است.