تجارب زندگی سالمندان مقیم در آسایشگاه: یک مطالعه کیفی

زمینه: با افزایش جمعیت سالمندان، تعداد آسایشگاه‌های سالمندان و سپردن آن‌ها به این مراکز افزایش یافته است. با وجود این، تجارب سالمندان مقیم این آسایشگاه‌ها کم‌تر مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تجارب سالمندان مقیم آسایشگاه سالمندان گلابچی کاشان انجام شد. روش‌ها: مطالعه به‌صورت کیفی و به‌روش پدیدارشناسی انجام شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از نمونه‌گیری هدفمند، مصاحبه‌های باز ژرفکاو و جمع‌آوری دست‌نوشته‌ها تا رسیدن به اشباع داده‌ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به‌روش شش‌مرحله‌ای ون‌منن انجام شد.یافته‌ها: پانزده سالمند با دامنه سنی 73-65 سال و متوسط مدت اقامت 5/2 سال در تحقیق مشارکت کردند. پنج مضمون طردشدگی و انزوا، احساس شکست و خواری، سازگاری، رضایت و یکنواختی و انتظار از داده‌ها استخراج شد. بیشتر شرکت‌کنندگان احساس می‌کردند که از خانواده طرد و از جامعه کنار گذارده شده‌اند. زندگی آن‌ها یکنواخت بود و این امر، شور زندگانی آن‌ها را کاهش داده بود و در انتظار پایان زندگی به‌سر می‌بردند. نتیجه‌گیری: بیشتر سالمندان، تجارب مثبتی از زندگی در آسایشگاه نداشتند. بی‌توجهی خانواده و شرایط آسایشگاه، در مجموع احساس انزوا و طردشدگی و احساس شکست و خواری را در آن‌ها ایجاد نموده بود. باید با ارتقای فرهنگ ارتباط با سالمندان و بهبود شرایط مراکز نگه‌داری و همچنین با تربیت نیروهای متخصص نگه‌داری از سالمندان، احساس شادابی و نشاط زندگی را در این مراکز توسعه داد.