>
Fa   |   Ar   |   En
   شناسایی و جداسازی باکتری های حاوی آنزیم ارگانوفسفروس هیدرولاز با قابلیت تجزیه زیستی سم ارگانوفسفره دیازینون از نمونه خاک کشاورزی  
   
نویسنده مبارک پور سارا ,بیات منصور ,سبحان اردکانی سهیل
منبع journal of kermanshah university of medical sciences - 1394 - دوره : 19 - شماره : 1 - صفحه:9 -15
چکیده    زمینه: دیازینون ترکیبی ارگانوفسفره است که به طور وسیع به‌عنوان حشره‌کش در کشاورزی استفاده می‌شود و از قابلیت انباشت و انتقال در خاک، آب و بافت های جانوری و بروز مسمومیت در گیاهان، جانوران و انسان برخوردار است. در انسان این ترکیب با غیرفعال کردن آنزیم استیل کولین استراز، مانع انتقال پیام عصبی می شود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی سویه باکتریایی با قابلیت هیدرولیز و حذف سم دیازینون از خاک آلوده انجام یافت. روش ها: 8 نمونه از خاک اراضی کشاورزی شهرستان همدان که طی دو دهه اخیر در معرض انواع سموم به ویژه دیازینون بودند، جمع آوری شد. پس از تهیه محیط های کشت، به منظور جداسازی و کشت باکتری های حاوی آنزیم oph قادر به تجزیه سموم ارگانوفسفره توسط هیدرولیز آنزیمی دیازینون، نسبت به استخراج dna ژنومی باکتری، تعیین توالی محصول پلاسمیدی، پردازش توالی حاصل از نظر فیلوژنی و ترسیم درخت فیلوژنی اقدام شد.یافته ها: هشت سویه باکتریایی با قابلیت ترشح آنزیم oph از نمونه ها جداسازی شد و یکی از آن ها با نام bs-1 با 86 درصد قرابت با گونه bacillus safensis از کارایی قابل قبول در هیدرولیز سم دیازینون و استفاده از آن به عنوان منبع کربن و فسفر برخوردار است. نتیجه گیری: باکتری شناسایی شده در این پژوهش با ترشح آنزیم ophاز قابلیت زیست پالایی سموم ارگانوفسفره به ویژه خاک آلوده به دیازینون در مقیاس آزمایشگاهی برخوردار است. قبل از استفاده از میکروارگانیسم ها به منظور زیست پالایی آلاینده ها در محیط های طبیعی، باید مطالعات بیش تری بر روی ثبات و تعامل محیط زیستی، ایمنی، راهبردهای تولید، هزینه-فایده، عوامل مخرب محیطی، سم شناسی، پیراسنجه های ژنتیکی و بیوشیمیایی انجام شود.
کلیدواژه دیازینون ,آنزیم ارگانوفسفروس هیدرولاز ,bacillus safensis ,زیست پالایی
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان, دانشکده علوم پایه, گروه محیط زیست, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران, دانشکده علوم دامپزشکی, گروه پاتوبیولوژی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان, دانشکده علوم پایه, گروه محیط زیست, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved