ارزیابی و سنجش شاخص‌های کیفیت زندگی در محلات شهری (مطالعۀ موردی: حاجی‌آباد فارس)

اهداف: کیفیت زندگی، مفهومی پیچیده و چندبعدی است که تحت تاثیر مولفه هایی چون زمان و مکان، ارزش‌های فردی و اجتماعی از سوی متفکران علوم شهری و سایر اندیشمندان علوم مختلف مطرح و مورد پژوهش قرار گرفته است. تحقیق حاضر با هدف بررسی شاخص‌های کیفیت زندگی و سنجش آن در شهر مرکزی زرین دشت (حاجی‌آباد) بر مبنای 4 گروه شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی، خدماتی و کالبدی صورت گرفته است. روش: روش تحقیق، در این مقاله توصیفی تحلیلی و ابزار آن پرسش‌نامه می‌باشد. روایی پرسش‌نامه با استفاده از نظرات متخصصان و پایایی آن با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ (72%) تعیین شد. جامعۀ آماری در این پژوهش7 محله از شهر حاجی‌آباد (20000نفر) می‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران 377 نمونه انتخاب گردید و به‌صورت تصادفی در هر محله پرسش‌نامه توزیع شد. تجزیه و تحلیل پرسش‌نامه با استفاده ازآمار توصیفی، همبستگی و رگرسیون چندگانۀ خطی انجام شد و در نهایت از روش آنتروپی شانون جهت وزن‌دهی شاخص‌ها و تکنیک پرومتی جهت رتبه‌بندی محلات به‌کار گرفته شد. یافته‌ها/نتایج: یافته‌های پژوهش نشان داد که در شهر حاجی‌آباد، محلۀ فرهنگیان بالاترین سطح کیفیت زندگی شهری و محلۀ حسین‌آباد، پایین‌ترین سطح کیفیت را در بین محلات دارد. همچنین در بررسی ابعاد چهارگانۀ شاخص کیفیت زندگی همبستگی مستقیم و معناداری وجود داشته و هر یک از این ابعاد همبستگی معناداری با رضایتمندی نهایی از کیفیت زندگی دارند و از بین شاخص‌های کیفیت زندگی، شاخص اقتصادی بیشترین تاثیر را در کیفیت محلات دارد.