آسیب‌شناسی مدیریت طرح‌های توسعۀ منطقه‌ای در ایران و انتخاب الگوی مطلوب مدیریتی

اهداف: این مقاله، با دو هدف آسیب‌شناسی الگوی موجود و انتخاب الگوی مطلوب مدیریتی طرح‌های توسعه منطقه‌ای تدوین شده است. روش: این پژوهش از نظر روش‌شناسی توصیفی و تحلیلی است و از روش اسنادی و میدانی برای گردآوری داده‌ها استفاده می‌کند. جامعه آماری پژوهش شامل پژوهشگران و متخصصانی است که با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای و روش کوکران، 370 از آن‌ها به عنوان نمونه برای پرسشگری انتخاب شده‌اند. همچنین از 50 خِبرِه برای سنجش روایی محتوایی ابزار اندازه‌گیری و از 30 خِبرِه برای انتخاب الگوی مطلوب مدیریتی مصاحبه به عمل آمده است. از روش anp برای وزن‌دهی به معیارها و از مدل prometheeii برای رتبه‌بندی گزینه‌ها و انتخاب الگوی مطلوب استفاده شده است. از نرم‌افزارهای spss، super decision و visual promethee برای پردازش، وزن‌دهی، تحلیل و رتبه‌بندی استفاده شده است. روایی محتوایی ابزار با استفاده از ضریب cvr، 80/0 و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، 926/0 و روش گاتمن، 827/0 محاسبه شده است.یافته‌ها/ نتایج: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که الگوی موجود مدیریت طرح‌های توسعه ناکارآمد است و به اصلاح نیاز دارد. همچنین اجرای مدل prometheeii نشان داد که، الگوی مبتنی بر حکمروایی خوب، الگوی مدیریت شبکه‌ای و الگوی مدیریت راهبردی، به‌ترتیب با نمره خالص رتبه‌بندی 7106/0، 5763/0، 0783/0، الگوهای برتر هستند. نتیجه‌گیری: در این پژوهش، این نتیجه به‌دست آمد که «حکمروایی شبکه‌ای»، الگوی مطلوبی برای مدیریت طرح‌های توسعه منطقه‌ای است. در پایان پیشنهادهای مانند ایجاد زیرساخت‌های ارتباطی و اطلاعاتی، زمینه‌سازی مدیریت مشارکتی مبتنی بر پیاده‌سازی حکمروایی خوب در مدیریت طرح‌ها ارائه شده‌اند.