ارزیابی و تحلیل وضعیّت ایمنی در پارک‌های شهری (نمونه موردی: پارک کوهسنگی و پارک بسیج شهر مشهد)

اهداف: رشد و توسعه روزافزون شهرها، عوارض مدرنیسم و زندگی شهرنشینی، توسعه هرچه بیشتر فضای سبز و پارک ها را که در بهبود شرایط و کیفیت زندگی شهروندان و آرامش و لذّت آن‌ها نقش موثری دارد، ضرورت می بخشد، ولی این فضاهای شهری درصورتی‌ که نتوانند ایمنی شهروندان را تامین کنند، می‌توانند سلامت تمامی شهروندان به ویژه کودکان و کهنسالان را تهدید کنند. با توجّه به اینکه تحقق ایمنی در زیربخش‌های مختلف پارک تاثیر مستقیمی بر میزان استفاده شهروندان و رضایت آنان از پارک خواهد داشت، در این مقاله به بررسی وضعیّت ایمنی پارک‌های شهری در شهر مشهد براساس شاخص‌های احساس ایمنی، ایمنی بهداشتی، ایمنی فیزیکی، ایمنی روشنایی و دسترسی فیزیکی پرداخته ‌شده است. روش: جامعه تحقیق، دو پارک در شهر مشهد یکی در منطقه توسعه‌یافته‌تر شهر (پارک کوهسنگی در منطقه هشت شهرداری مشهد) و دیگری در منطقه کمتر ‌توسعه‌یافته شهر (پارک بسیج در منطقه چهار شهرداری) است که از طریق تعیین جامعه آماری از روش کوکران و تکمیل پرسش‌نامه (در سطح 200 نمونه) به جمع‌آوری اطّلاعات و تحلیل آن پرداخته شده است. یافته ها/ نتایج: نتایج تحقق نشان می‌دهد که وضعیّت ایمنی در پارک‌های واقع در مناطق توسعه‌یافته ‌شهر مشهد در مقایسه با مناطق کمتر‌توسعه‌یافته، از وضعیّت مناسب‌تری برخوردار است و کاربران پارک کوهسنگی شهر مشهد، بسیار بیشتر از کاربران بوستان بسیج احساس ایمنی می کنند. نتیجه گیری: در مطالعات ریز از وضعیّت احساس ایمنی شهروندان پارک کوهسنگی مشخص شد که شاخص مورد نظر در حدّ بالاتر از متوسط یا مطلوب قرار دارد، در حالی ‌که میزان این شاخص در پارک بسیج کمتر از حدّ متوسط است.