ارزیابی شاخصه‌های‌ آسایش حرارتی در فضای باز

هدف اصلی این پژوهش، تعیین رابطه میان شاخصه‌های حرارتی و احساس آسایش حرارتی در فضای باز شهری است. پیشینه این موضوع نشان می دهد با وجود شاخصه‌های حرارتی، تصویری واحد از مجموع متغیرهای شخصی و اقلیمی، ارایه جهت بررسی جامع آسایش حرارتی در فضای باز دقت لازم وجود ندارد. شاخصه های حرارتی متداول در پژوهش‌های ارزیابی آسایش حرارتی در فضای داخلی و باز، پیش‌بینی متوسط نظر، دمای موثر استاندارد و دمای معادل فیزیولوژیکی می‌باشد که بر پایه تعادل حرارتی انسان تعریف شده‌اند. به منظور تعیین میزان رابطه‌ احساس آسایش افراد با شاخصه‌های حرارتی مرسوم و شناخت مهم‌ترین عوامل موثر بر آن‌ها، پژوهشی میدانی در بوستان‌های ملت، ساعی، لاله، شهر و بعثت شهر تهران انجام پذیرفت. روش ارزیابی بر اساس نظرسنجی با پرسش‌نامه، برداشت‌های محیطی عوامل جغرافیایی و اقلیمی بوده است. گروه‌بندی سنجه‌های ارزیابی‌شده و تعریف هر یک از مولفه‌های آسایشی با سنجه‌های زیربنایی با روش تحلیل عاملی انجام پذیرفته است. به منظور ارزیابی نهایی الگوی نظری و تعیین رابطه‌ وابستگی میان متغیرهای به صورت هم‌زمان، از مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شده و با در نظر گرفتن بار عاملی هر سنجه و میزان خطای پنهان، جایگاه مولفه‌ها در الگوی نظری تعیین شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد در مقایسه با سایر شاخصه‌های آسایش حرارتی، دمای معادل فیزیولوژیکی دارای دقت بالاتری برای پیش‌بینی میانگین آسایش حرارتی در فضاهای باز است. در این پژوهش رابطه‌ای آسان برای محاسبه‌ شاخصه دمای معادل فیزیولوژیکی از طریق داده‌های محیطی ارایه و دامنه سطوح آسایشی حرارتی در فضای باز برای ساکنان تهران تعیین شده است.