تبیین شاخص‌هاى بهبود کیفیت مسکن متعارف شهری برگرفته از معمارى بیوفیلیک با توجه به جغرافیاى منطقۀ یک تهران

مسکن به‌عنوان یکی از نیازهای اساسی بشر تاثیر بسزایی در سلامت و بهبود کیفیت زندگی افراد دارد. کیفیت مسکن به‌عنوان یکی از شالوده‌های اصلی یک برنامه جامع، در شهرسازی و معماری بیوفیلیک از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است که این رویکرد از مهم‌ترین رویکردهای شهری در زمینه مسکن متعارف است. هدف این تحقیق، شناخت شاخص‌های بهبود کیفیت مسکن متعارف شهری با تاکید بر معماری بیوفیلیک و ارزیابی آن‌ها در منطقه یک تهران بود. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و گردآوری داده‌ها به دو روش اسنادی و میدانی بود. با استفاده از تحلیل محتوا، شاخص‌های تحقیق گردآوری شدند و سپس با پرسش‌نامه و روش دلفی (10 نفر) ارزیابی شدند. پس از تایید شاخص‌ها، منطقه یک تهران از نظر این شاخص‌ها توسط 150 نفر ارزیابی شد. تحلیل‌ها در نرم‌افزار spss  و با استفاده از آزمون فریدمن انجام شد. نتیجه تحقیق با روش دلفی نشان داد که 45 شاخص بر بهبود کیفیت مسکن براساس معماری بیوفیلیک موثر هستند که این شاخص‌ها در پنج مولفه کلی دسته‌بندی شدند. همچنین شاخص‌های رضایتمندی مسکن متعارف در دو دسته عوامل داخلی و خارجی (20 شاخص) دسته‌بندی شدند. نتیجه آزمون فریدمن در سطح معناداری کمتر از 0.05 تایید کرد که تفاوت معناداری میان شاخص‌های کیفیت مسکن متعارف در منطقه یک تهران وجود دارد. شاخص وضعیت معابر از نظر پوشش و عرض معابر با میانگین 30.88 و سپس حفاظت تاریخی و مرمت شهری با میانگین 29.17، از وضعیت بهتری در مقایسه با دیگر شاخص‌ها برخوردار هستند. همبستگی پیرسون نیز به وجود رابطه و تاثیرگذاری معنادار در سطح کمتر از 0.01 میان مولفه‌های کیفیت مسکن متعارف شهری از لحاظ معماری بیوفیلیک در منطقه یک اشاره دارد.

explanation of quality improvement indicators of conventional urban housing based on biophilic architecture in district one of tehran

housing as one of the basic human needs has a significant impact on the health and improvement of people’s quality of life, and housing quality as one of the main foundations of a comprehensive program, has a special place in urban planning and biophilic architecture. the purpose of this research is to identify the indicators of improving the quality of conventional urban housing with an emphasis on biophilic architecture and to evaluate them in district 1 of tehran. the data collection of this descriptive-analytical study was done using documentary and field methods. using content analysis, the research indicators were identified and then evaluated by questionnaire and delphi method (10 people). after confirming the indicators, tehran’s district 1 was evaluated by 150 people in terms these indicators. analyzes were done using spss software and friedman’s test. the results of the delphi method showed that 45 indicators are effective in improving the quality of housing based on biophilic architecture and these indicators were categorized into 5 general components. moreover, the satisfaction indicators of conventional housing were classified into two categories of internal and external factors (20 indicators). the results of friedman’s test at the level of less than 0.05 confirmed that there is a significant difference between the indicators of the quality of conventional housing in the district 1 of tehran. road condition index (regarding the coverage and width of roads) with an average of 30.88 and then historical preservation and urban restoration with an average of 29.17 have a better condition than other indicators. pearson’s correlation also showed that there is a significant relationship at a level of less than 0.01 between the components of quality of conventional urban housing in terms of biophilic architecture.