تحلیل فضایی تاثیر ابعاد هوش فرهنگی بر عملکرد زمینه‌ای دهیاران (مطالعۀ موردی: روستاهای شهرستان مشهد)

توانایی افراد برای تطبیق با ارزش‌ها، سنت‌ها و آداب و رسوم متفاوت از آنچه به آن‌ها خو گرفته‌اند و کارکردن در محیط متفاوت و متنوع فرهنگی، معرف هوش فرهنگی است و آن را می‌توان پیش‌بینی‌کننده سازگاری فرهنگی و تصمیم‌گیری موفقیت‌آمیز در انجام دادن وظایف محول‌شده دانست. هوش فرهنگی قابلیت تعمیم به خرده‌فرهنگ‌های نژادی و قومی درون فرهنگ ملی را دارد؛ بنابراین مدیران محلی ازجمله دهیاران می‌توانند از آن در تعاملات روزمره بهره ببرند. در این مقاله تلاش شد تا میزان اثرگذاری هوش فرهنگی دهیاران بر عملکرد زمینه‌ای آنان در نواحی روستایی شهرستان مشهد بررسی شود. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی-تحلیلی است که بخش عمده‌ای از داده‌های آن براساس مطالعات میدانی از سطح منطقه جمع‌آوری شده است. جامعه آماری تحقیق شامل 24 روستای نمونه با جمعیت 86856 نفر در قالب 23997 خانوار است که حجم نمونه با روش کوکران 229 نفر تعیین شد و به روش نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک از بین روستاییان انتخاب شد. به این حجم نمونه، 24 دهیار، 24 نفر از اعضای شورای اسلامی روستاها و 6 نفر از کارشناسان اداری افزوده شد و درنهایت 283 پرسشنامه تکمیل شد. یافته‌های مطالعه براساس نتایج به‌دست‌آمده از تحلیل ساختاری برمبنای نتایج حاصل از دیدگاه همه پاسخگویان نشان می‌دهد، ضریب تعیین عملکرد زمینه‌ای 0.1729 است؛ به‌عبارتی 17.29 درصد از تغییرات متغیر عملکرد زمینه‌ای دهیاران تحت‌تاثیر ابعاد هوش فرهنگی آنان است. بعد فراشناختی هوش فرهنگی با ضریب 5.91 بیشترین تاثیر مثبت و معنادار را دارد و پس از آن، بعد رفتاری هوش فرهنگی با ضریب 2.923 بر عملکرد زمینه‌ای دهیاران موثر است. در این مطالعه بین ابعاد دانش و انگیزش هوش فرهنگی و عملکرد زمینه‌ای دهیاران رابطه‌ای مشاهده نشد. در این مطالعه دهیارانی که در مقایسه با دیگران نمره هوش فرهنگی بیشتری را کسب کرده‌اند، توانسته‌اند با رفتارهای خودنظم‌ده در پیگیری وظایف، سخت‌کوشی و تسهیل بین‌فردی عملکرد زمینه‌ای بهتری را نشان دهند. در این راستا، برنامه‌های مربوط به تقویت هوش فرهنگی با برگزاری کارگاه‌های عملی توسط نهادهای دست‌اندرکار ازجمله بخشداری‌ها و نظام جامع جبران خدمات، مبتنی بر پرداخت براساس عملکرد و کارایی افراد در قالب سیستم حقوق و مزایا پیشنهاد می‌شود.

spatial analysis of the impact of cultural dimensions on the contextual performance of dehyaran (case study: villages of mashhad county)

cultural intelligence has the potential to be generalized to ethnic subcultures within national culture, so local managers, including dehyaran, can benefit from it in daily engagements. this study tried to explore the impact of cultural intelligence on the contextual performance of village headmen (dehyaran) in rural area. the statistical population of the descriptive-analytical study consisted of 24 villages having totally 23997 households and population of 86856 residents. out of the population, 229 people were selected determined by cochran method and selected by systematic random sampling. to the sample, 24 village headmen, 24 members of the islamic council of the villages, and 6 administrative experts were added, so 283 questionnaires were completed. the results of structural analysis showed that cultural intelligence has a positive and direct impact on the yield of dairy farmers with a coefficient of 0.1729. among the dimensions of cultural intelligence, the cultural intelligence strategy with the coefficient of 5.91 had the most significant positive and significant impact on the contextual performance of the dignitaries in the studied area and then it was cultural intelligence behavior with a coefficient of 2.923 on the contextual performance of effective managers. in this study, the villagers who obtained a higher score of cultural intelligence have been able to show higher levels of contextual performance by self-regulating behaviors in following up on tasks, hard work, and interpersonal facilitation. in this regard, programs related to the strengthening of cultural intelligence are proposed through holding practical workshops by the related organizations.