سنجش تاب آوری شهرهای ایرانی اسلامی (نمونۀ موردی: شهر تبریز)

اهداف: هدف این پژوهش، سنجش میزان تاب آوری شهرهای ایرانی اسلامی با بررسی موردی شهر تبریز و رتبه بندی مناطق شهری تبریز دربرابر مخاطرات محیطی با توجه به ابعاد تاب‌آوری شهرهای اسلامی است.;روش: روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و مبتنیبر منابع اسنادی و پرسش‌نامه ای است. کارشناسان و خبرگان شاغل در شهرداری های ده گانه شهر تبریز جامعه آماری تحقیق را تشکیل می دهند. به روش نمونه گیری ساده و هدفمند، 74 پرسش‌نامه تکمیل شد و با استفاده از نرم‌افزارهای اکسل، اس‌.پی.‌اس.‌اس (آزمون همبستگی پیرسون)، اکسپرت چویس (روش تحلیل سلسله‌مراتبی) و با بهره‌گیری از مدل تصمیم گیری چندمعیاره ویکور، وضعیت تاب آوری شهر ایرانی اسلامی تبریز و مناطق شهری آن مشخص شدند.;یافته‌ها/ نتایج: با توجه به یافته های پژوهش، میزان تاب آوری شهر تبریز 4.43 به‌دست آمده است که پایین‌تر از حد متوسط است. یافته های پژوهش در مدل ویکور نشان می دهند که منطقه شهرداری یک با امتیاز 0.000 بالاترین مقدار تاب آوری معیار های شهرهای ایرانی اسلامی را در بین مناطق شهرداری شهر تبریز دارد. همچنین، ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط معکوسی بین بعد معنوی با سایر ابعاد تاب آوری (اجتماعی، نهادی و کالبدی) وجود دارد.;نتیجه‌گیری: با توجه به رتبه بندی مناطق شهری تبریز درخصوص تاب آوری، می توان نتیجه گرفت که در بعد کالبدی، مناطق با ساخت‌وساز جدیدتر و از روی برنامه تاب آور هستند؛ درحالی‌که در بعد معنوی، مناطق قدیمی و دارای بافت فرسوده با مردمان بومی و با اعتقادات بیشتر به آموزه های دینی، تاب آور هستند.