بررسی رابطة ویژگی‌های شخصیتی، انگیزش پیشرفت و سبک‌های یادگیریدر دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطة ویژگی‌های شخصیتی، انگیزش پیشرفت و سبک‌های یادگیری بوده و طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونة پژوهش شامل 440 دانشجوی دانشگاه کاشان است که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد نظر از آزمون شخصیتی نئو (neo)، پرسشنامة انگیزش پیشرفت هرمانز (amq) و پرسشنامة سبک‌های یادگیری (lsi) استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون نیز به منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد. از یافته‌های پژوهش حاضر این بود که بین ویژگی‌های شخصیتی، انگیزش پیشرفت و سبک‌های یادگیری رابطه وجود دارد؛ به این صورت که مفهوم‌سازی انتزاعی با روان‌رنجوری رابطة منفی، و با برون‌گرایی و گشودگی رابطة مثبت دارد. همچنین تجربه عینی و مشاهده تاملی با روان‌رنجوری رابطة مثبت دارند. آزمایشگری فعال با توافق‌پذیری رابطة منفی و با وظیفه‌مداری رابطة مثبت دارد و انگیزش پیشرفت تنها با مفهوم‌سازی انتزاعی رابطه معنی‌دار دارد. از دیگر یافته‌های پژوهش حاضر این بود که ویژگی‌های شخصیتی، پیش‌بینی کننده شیوه‌های یادگیری هستند، اما انگیزش پیشرفت، پیش‌بینی‌کننده شیوه‌های یادگیری نیست.