آموزش از دور و توسعه انسانی (مورد دانشگاه پیام نور)

توسعه آموزش عالی از منابع اصلی توسعه انسانی کشورها به حساب می­آید. دو دهه از زمانی که برای اولین بار از شاخص توسعه انسانی توسط برنامه توسعه سازمان ملل برای طبقه‌بندی کشورها با رویکرد توسعه انسانی استفاده شده، می­گذرد. بر اساس این شاخص میزان تحصیلات، متوسط درآمد و متوسط طول عمر تعیین‌کننده رتبه کشورها در توسعه انسانی است. هدف از این مقاله بررسی تاثیر آموزش از دور در آموزش عالی بر توسعه انسانی است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی به شیوه بررسی تحلیل روندها به بررسی اثر آموزش از دور بر توسعه انسانی ایران پرداخته است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که آموزش عالی با استفاده از روش‌های جدید آموزش از دور و حذف بسیاری از محدودیت‌‌های مکانی و زمانی در آموزش‌های متداول، توانسته است بخشی از افرادی را که دانشگاه‌‌های رسمی و سنتی قادر به ارائه خدمات آموزشی به آنها نیستند، پوشش دهد و کمک شایان توجهی را از طریق انباشت سرمایه انسانی، افزایش نرخ پوشش تحصیلی، افزایش دسترسی و برابری آموزشی، مشارکت بیشتر زنان، کاهش هزینه تحصیل و استفاده از روش‌‌های نوین آموزشی به توسعه انسانی در کشور بنماید. افزون بر این نتایج پژوهش نشان می­دهد که از سال 2000 تا سال 2007 اثر آموزش از دور بر شاخص توسعه انسانی افزایش داشته است و به 003/0 رسیده است.