بررسی میزان آمادگی پیاده‌سازی مدیریت دانش در دانشگاه پیام‌نور (مطالعه موردی: دانشگاه پیام‌نور مرکز- مشهد)

امروزه دانش، مهم­ترین و با ارزش­ترین سرمایة هر سازمانی به شمار می‌رود. تغییرات سریع و رشد افزون، هر سازمانی را بر آن می­دارد تا برای بقاء، تمام تلاش خود را در مدیریت دانش به­کار گیرد. دانشگاه­ها نیز به دلیل ماهیت عملکردی خود به عنوان مراکز اصلی خلق و اشاعة دانش می­توانند بیشترین بهره را از مدیریت دانش ببرند. در راستای اجرای موثر مدیریت دانش، بررسی اولیه پیاده­سازی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ لذا در این پژوهش، به بررسی میزان آمادگی زیرساخت­های اساسی پیاده­سازی سامانة مدیریت دانش (فرهنگ و عوامل انسانی، ساختار و فرایند­ها، زیرساخت فنی) و رتبه‌بندی این عوامل از نظر درجة اهمیت در دانشگاه پیام نور مرکز مشهد پرداخته شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی است. جامعة آماری، اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز مشهد هستند و نظر همة اعضای جامعة آماری پیمایش شده است. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش، از طریق پرسشنامه جمع­آوری گردیده است و سوالات این پرسشنامه با الگوبرداری از پرسشنامه­های مشابه داخلی و خارجی و بررسی متون مدیریت دانش طراحی شده است. روایی پرسشنامه، از نوع روایی صوری و محتوایی است و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است. تحلیل نتایج حاصل، حاکی از آن است که دانشگاه در ابعاد “فرهنگ و عوامل انسانی”، “زیرساخت فنّاوری اطلاعات” و “ساختار و فرایند­ها”، برای پیاده­سازی مدیریت دانش در سطح نامطلوبی قرار دارد. همچنین نتایج حاصل از آزمون رتبه‌بندی (آزمون فریدمن) نشان داد که “فرهنگ و عوامل انسانی” با اهمیت­ترین عامل و “ساختار، و فرایندها” کم اهمیت­ترین عامل هستند.