رابطه التزام دانشجویان و رفتار تسهیم دانش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز: نقش میانجی خودکارآمدی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه التزام دانشجویان و رفتار تسهیم دانش آنان اجرا شده است. روش پژوهش توصیفی همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل همهدانشجویان علوم پزشکی دانشگاه تبریز در سال 1393-1394 به تعداد 1752 نفر بود که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 317 نفر (149 نفر آقا و 168 نفر خانم) از آنان انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد التزام شوفلی و همکاران1 (2006)؛ خود کارآمدی شرر و همکاران[1] (1982) و رفتار تسهیم دانش بوک و همکاران[2] (2005) استفاده شد. روایی ابزار نیز با استفاده از روایی محتوایی و روایی سازه تایید شد. نتایج نشان داد، ضریب همبستگی بین متغیر التزام با خودکارآمدی و تسهیم دانش، مثبت و معنی‌دار هستند. شدت این همبستگی از مقدار 0.21 تا 0.33 است. همچنین التزام دانشجویان با ضریب 0.18 دارای اثر مستقیم، مثبت و معنی‌دار بر خودکارآمدی دیده شد. همچنین خودکارآمدی دارای اثر مستقیم، مثبت و معنی‌دار بر تسهیم دانش با ضریب 0.24 دیده شد. درنتیجه نقش میانجی خودکارآمدی دانشجویان در رابطه بین التزام و تسهیم دانش در مدل مفهومی پژوهش تایید شد.

The Relationship between Students’ Engagement and Student Knowledge Sharing Behavior in Tabriz Medical University: The Mediating Role of SelfEfficacy

The purpose of this study was to investigate the mediating role of selfefficacy in the relationship between students’ engagement and their knowledge sharing behavior. The research method was descriptivecorrelation based on structural equation model. The statistical population was 1752 students in Tabriz Medical University of whom 317 (149 males and 168 females) were selected by stratified random sampling. Data were collected using standard questionnaires of engagement by Schaufeli et al. (2006); selfefficacy by Shereret et al. (1982) and knowledge sharing behavior by Bock et al. (2005). Validity of the instrument was also confirmed by content validity and construct validity. The results showed that the correlation coefficient between engagement variable with selfefficacy and knowledgesharing were positive and significant. The rate of this correlation ranges between 0.21 and 0.33. Also, students’ engagement with coefficient 0.18 had a direct, positive and significant effect on selfefficacy. Moreover, selfefficacy had a direct, positive and significant effect on knowledge sharing with a coefficient of 0.24. As a result, the mediating role of students’ selfefficacy in the relationship between engagement and knowledge sharing in the conceptual model of research was confirmed.