تبیین نقش مهندسی مجدد در بهسازی کارکنان (مورد مطالعه: دانشکده‌های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران)

پژوهش حاضر، با هدف تبیین نقش مهندسی مجدد در بهسازی کارکنان انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل همه کارکنان دانشکده‌های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران بود (303 =n). با استفاده از فرمول کوکران تعداد 162 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب به‌عنوان نمونه انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق‌ساخته مهندسی مجدد و پرسشنامه بهسازی کارکنان (اطهری و همکاران، 1391) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه‌ها با استفاده ازنظر متخصصان تایید شد. پایایی پرسشنامه‌ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن به ترتیب 0.91 و 0.88 به دست آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون t تک‌نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که الف وضعیت مهندسی مجدد و بهسازی کارکنان دانشکده‌های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران بالاتر از میانگین فرضی قرار دارد؛ ب بین متغیرهای مهندسی مجدد و بهسازی کارکنان دانشکده‌های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران رابطه معنی‌داری وجود دارد؛ ج متغیر مهندسی مجدد قابلیت تبیین بهسازی کارکنان دانشکده‌های علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران را دارد.