تحلیل رابطه تاب‌آوری با ابعاد استرس شغلی در کارکنان نظام دانشگاهی (مورد مطالعه: دانشگاه‌های شهید بهشتی، علامه طباطبائی، یزد)

هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی رابطه تاب آوری با ابعاد استرس شغلی به صورت عمیق تر در کارکنان دانشگاه های شهید بهشتی، علامه طباطبائی و دانشگاه یزد بود. پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل همه کارکنان دانشگاه های شهید بهشتی، علامه طباطبائی و دانشگاه یزد برابر با 418 نفر بود که از بین آنها 200 نفر به کمک جدول مورگان و کرجسی و روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه‌های استاندارد استرس شغلی hse و تاب‌آوری مقیاس کانر دیویدسون cdrisc استفاده شد. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه ها را صاحب‌نظران، بررسی و تایید کردند. پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه کانر و دیویدسون (cdrisc)89/0 و برای استرس شغلی hse 8/0 محاسبه شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری صورت گرفت که نشان داد میان تاب‌آوری و ابعاد نقش، ارتباط، حمایت همکاران، حمایت مافوق، کنترل، تغییرات رابطه معنی‌داری وجود دارد و میان تاب‌آوری با ابعاد تقاضا و حمایت مافوق رابطه معنی‌داری وجود ندارد.