|
|
|
|
جامعه دوران گذار و گفتمان پسااستعماری
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
توفیق ابراهیم
|
|
منبع
|
جامعه شناسي ايران - 1390 - دوره : 12 - شماره : 1-2 - صفحه:3 -39
|
|
چکیده
|
در این نوشتار، براساس تفسیری نظرورزانه از بحران علوم اجتماعی در ایرانبه پرسش از این مسیله می‌پردازیم که آیا رویکرد نظری پسااستعماری می‌تواند، اگرنه دررفع، لااقل در طرح پروبلماتیک این بحران یاری‌رسان باشد؟ بحران علوم اجتماعی ازجنس شناخت شناسانه است و در غلبه بی‌چون وچرای پارادایم مدرنیزاسیون تجلیمی‌یابد. تداوم و غلبه این پارادایم بر علوم اجتماعی، در شرایط تکوین و تطور آنبه‌مثابه زایده‌ای از صورت‌بندی‌های گفتمانی حاکم در دوران معاصر (گفتمان مشروطهو گفتمان دینی)، پی‌جویی می‌شود. این صورت‌بندی‌های گفتمانی ناظر بر فرآیندهای دولتو ملت‌سازی، حاصل درونی‌سازی یا وارونه‌سازی گفتمان شرق‌شناسی هستند و نظام دانش اجتماعی‌ای را امکان‌پذیر می‌سازند که تاریخ‌های متکثر تجربه مدرنیته ما را دردستگاه مفهومی دوگانه خود به رویارویی سنت و تجدد فرو می‌کاهد و بدین‌گونه دریافتیا فهم‌ناپذیر می‌کند. در بخش پایانی نوشتار، به شرح مدخل‌گونه رویکرد نظری پسااستعماری (شرایط تاریخی شکل‌گیری، مبانی فلسفی و روش‌شناختی و مفاهیم اساسیآن) می‌پردازیم.
|
|
کلیدواژه
|
جامعه دوران‌گذار ,گفتمان مشروطه ,گفتمان دینی ,پسااستعمار
|
|
آدرس
|
دکتری جامعه شناسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
ebrahim_towfigh@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|