بررسی «عوامل اجتماعی» موثر بر «میزان همکاری»(مطالعه موردی مهندسان عضو کانون مهندسین شهر آمل)

همکاری جهت بقای سازمان‌ها و گروه‌ها از اهمیت قاطعی برخوردار است. اغلب مشاهده شده همکاری اخلاق، روابط اجتماعی و انسانی در کار، و در کارهای پیچیده سطح بهره‌وری و کیفیت را بالا می‌برد. در همکاری تلاش دو یا چند نفر جهت رسیدن به هدف یا اهداف، به شیوه‌ای است که موفقیت هر شخصی موفقیت دیگری را تسهیل می‌کند. از آن‌جا که انجام اغلب کارهای مهندسی از دست یک نفر خارج است و نیازمند همکاری مداوم چندین مهندس است، همکاری در این گروه‌ها اهمیت مضاعفی دارد. مطالعه حاضر با بهره‌گیری از نظریه دورکیم و پاتنام و به‌صورت پیمایشی انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه می‌باشد. جمعیت آماری پژوهش شامل تمامی مهندسانی است که به‌صورت رسمی در سال 1387 عضو کانون مهندسین شهر آمل بودند و به‌صورت گروهی کار می‌کردند. از آن‌جا که حجم مهندسانی که شرایط فوق را داشتند کم بود شیوه تمام‌شماری روی جمعیت آماری صورت گرفت و در نهایت 236 پرسش‌نامه جمع‌آوری گردید. اطلاعات جمع‌آوری‌شده با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که بیشتر مهندسان سطح همکاری خود را با دیگر مهندسان در سطح پایین می‌دانند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکی از آن است که از میان متغیرهای مستقل تحقیق، «شبکه روابط» (بتا = 46/0)، «اعتماد» (بتا = 30/0) و «عضویت در گروه‌های حرفه‌ای» با ضریب استاندارد رگرسیونی (بتا = 19/0-) دارای تاثیر معناداری بر روی میزان همکاری هستند.