زنان،مزاحمت وواکنش:بررسیتجربه دختران دانشجودرباره مزاحمتهای خیابانی و واکنش به آن

مزاحمت خیابانی یکی از اشکال ممنوع تبعیض جنسی علیه زنان است که عرصه عمومی را به محیطی ناامن و نامطلوب برای فعالیت اجتماعی آنان تبدیل می‌کند. سکوت زنان در برابر این مزاحمت‌ها یکی از دلایل شیوع آن در جامعه قلمداد می‌شود، از این رو مطالعه تجربه زنان از مزاحمت‌های خیابانی و واکنش آنان در برابر این مزاحمت‌ها ضروری به نظر می‌رسد.پژوهش حاضر که در بین دختران دانشجوی دانشگاه شیراز اجرا شد، به روش ترکیبی با استفاده از طرح اکتشافی (کیفی ـکمی) برای این منظور انجام شده است. در بخش کیفی پژوهش موضوع تحقیق از طریق مصاحبه‌های عمیق با 16 مشارکت‌کننده مورد اکتشاف قرار گرفت تا به این وسیله پژوهشگران به معانی ذهنی، تجربیات و دیدگاه‌های افراد مورد مطالعه نزدیک گردند. سپس یافته‌های بخش کیفی، محققین را در انتخاب چشم‌انداز نظری و طراحی ابزار پرسش‌نامه بخش کمی (369 نمونه) یاری نمود.بر اساس نتایج مصاحبه‌های کیفی، یک طبقه‌بندی از انواع مزاحمت‌های خیابانی در عرصه عمومی در قالب 4 مولفه مزاحمت‌های بصری، کلامی، تعقیبی و لمسی به دست آمد. بر اساس اظهارات پاسخ‌گویان بخش کمی، مزاحمت‌های بصری بیشترین شیوع را دارند و پس از آن به ترتیب مزاحمت‌های کلامی، لمسی و تعقیبی قرار دارند. هم‌چنین درباره واکنش پاسخ‌گویان نسبت به مزاحمت‌ها، یافته‌های بخش کمی حاکی از این است که بیشتر پاسخ‌گویان (حدود 70 درصد) به مزاحمت‌ها پاسخ منفعلانه می‌دهند. بدین معنا که بیشتر آن‌ها ترجیح می‌دهند که در برابر مزاحمت‌ها سکوت اختیار کنند که این یافته نیز با نتایج مصاحبه‌های کیفی منطبق بود.