گرایش به پان ترکیسم در مناطق آذری نشین ایران

قومیت گرایی در آذربایجان خود را در دو برهه زمانی نشان داده است: اول در سال 1324 به شکل فرقه دموکرات آذربایجان که کشور را تا مرز تجزیه پیش برد، و دوم در فعالیت های حزب خلق مسلمان در اوایل انقلاب اسلامی. بررسی علل شکل گیری چنین رخ دادهایی، برای مدیریت صحیح آن ها و همچنین برای حفظ انسجام اجتماعی و وحدت ملی ضروری است. هدف این مقاله مطالعه عوامل موثر بر گرایش به پان ترکیسم در آذربایجان است. بدین منظور، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 400 نفر به عنوان نمونه از چهار استان آذزی نشین آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و زنجان برای مصاحبه انتخاب شدند. تحلیل رگرسیون داده ها نشان داد متغیرهای مطالب نامناسب مطبوعات، محرومیت نسبی، رسانه های خارجی، فعالیت نخبگان قومی، ممنوعیت تدریس زبان ترکی و برخورد با فعالان قومی با متغیر وابسته (پان ترکیسم) رابطه معنادار مستقیمی دارند. توجه صدا وسیما و مطبوعات به حساسیت های قومی و تولید نکردن برنامه و مطالب توهین آمیز، توجه به مسائل قومی مطرح در قانون اساسی و کاهش محرومیت نسبی می تواند به کاهش این نوع قومیت گرایی در کشور کمک کند.

Tendency Towards Pan Turkism in Iranian Azerbaijan

PanTurkism has shown itself in two different decades in Iran: first in the Azerbaijan Democratic Party in 19451946 and secondly in the Muslim People’s Republic Party in 1979. To maintain the social solidarity and national unity of Iran, it is crucial to study the influential factors of PanTurkism. To do this, we selected 400 subjects from four Azeri provinces – East Azerbaijan, West Azerbaijan, Ardabil, and Zanjan as our research sample, using the multistage clustering sample. The regression analysis demonstrated that the independent variables such as insulting remarks from the press, relative deprivation, foreign mass media, Azeri ethnic elites, forbidding the Turkish Language, and arresting ethnic activists had significant relationships with PanTurkism. Key Words: Azerbaijan, PanTurkism, Azeri Turkish elites, relative deprivation, ethnic issues.