مردانگی های ایرانی در فضای مجازی: سنخ ها، گفتمان ها و منازعات

مردانگی به عنوان قالبی ارزشی، هنجاری و رفتاری به درجات زیادی برآمده از روابط گفتمانی است. بسط شبکه های اجتماعی مجازی در دهه اخیر زمینه تکثر و صف آرایی گفتمان های رقیبی از مردانگی را مهیا ساخته است. با اتکا به روش قوم نگاری مجازی و تحلیل نشانه شناختی و مضمونی به دنبال شناسایی سنخ های مردانگی در فضای مجازی، گفتمان های حاکم بر آن ها و روابط میان آن ها هستیم. سنخ های اصلی استخراج شده شامل مردانگی هژمونیک، هم دست، فرودست و حاشیه ای و خرده سنخ های آن ها هستند. صورت بدیل مردانگی فعالِ ضدِ تبعیض با آرمان برابری دو جنس و صورت بریکولاژگونه (هم پیوندی) مردانگی هژمونیک جدید نیز شناخته شد که به دنبال ترکیب عناصر مردانگی هژمونیک سنتی با عناصر جدیدتر برای تداوم بخشیدن به تفوق مردانه است. سنخ ها جهانشمول و برخی نیز بومی بودند. مردان ایرانی در زمینه پیچیده فرهنگیتاریخی و نیز ساختارهای اقتصادی و سیاسی موجود دست به ترکیب عناصر هویتی خویش می زنند. بنابراین سلسله مراتب میان انواع مردانگی، کنشگری های آن ها در مواجهه با یکدیگر و سایر صورت ها و نیز در مواجهه با ساختارهای کلان، بصورت قدرت/ مقاومت و تاکتیک/ استراتژی، و نیز برخی مکانیسم های آن ها پیچیدگی های بیشتری یافته و صورت ایرانی پیدا کرده اند.

.Iranian Masculinity in Cyberspace: Types, Discourses, Conflicts

Masculinity as a form of values, norms, and behaviors is to a large extent derived from discourse relationships. The development of virtual social networks in the last decade has provided the ground for the multiplicity and arrangement of rival discourses of masculinity. Relying on the virtual ethnography method and semiotic and thematic analysis, seek to identify the types of masculinity in cyberspace, the dominant discourses, and their relationships. The main types extracted included hegemonic, complicit, subaltern, marginal masculinity, and their subtypes. The alternative form of active antidiscrimination masculinity with the ideal of gender equality and the briquillage form of the new hegemonic masculinity was also recognized, which seeks to combine elements of traditional hegemonic masculinity with newer elements to perpetuate masculine superiority. The types were universal and some were indigenous. Iranian men combine elements of their identity in the complex culturalhistorical context as well as the existing economic and political structures. Thus the hierarchy between the types of masculinity, their actions in the face of each other and other forms, as well as in the face of macrostructures, as power/resistance and tactics/strategy, as well as some of their mechanisms have found more complexities and found an Iranian face.