سنخ‌شناسیِ الگوهای آموزشِ جامعه‌شناسی بر اساسِ تجربۀ زیستۀ ذینفعانِ دانشگاهی (موردِ مطالعه: اساتید و دانشجویانِ دانشگاه‌ها و موسساتِ آموزشِ عالی حضوری و دولتی شهرِ تهران)

هدف از این تحقیق شناختِ الگوهای آموزشِ جامعه‌شناسی است. روشِ تحقیق، کیفی و جامعۀ مورد مطالعه دانشگاه‌ها و موسساتِ آموزش عالی حضوری و دولتی شهر تهران است. یافته‌ها با استفاده از نمونه‌گیریِ هدفمند و نظری از طریقِ مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته با 31 نفر از دانشجویانِ دورۀ دکتری و استادانِ جامعه‌شناسی جمع‌آوری شده‌اند. نتایج حکایت از تمایزِ میان الگوهایِ آموزشِ جامعه‌شناسی در جامعۀ مورد مطالعه دارد و راهبردها و کنش‌هایِ کنشگرانِ حوزه جامعه‌شناسی را در کلاسِ درس و محیطِ آموزشی در پنج الگو تفکیک و صورت‌بندی می‌کند که عبارتند از؛ 1) کلاسیک، 2) انتقادی، 3) کاربردی، 4)اجتماعی، 5) وظیفه‌ایرفتاری. همچنین یافته‌ها نشان داد که یک الگویِ مبهمِ ترکیبی و اقتضائیِ در راه  نیز در حال شکل‌گیری است که هنوز ظهورِ کامل و استقرار نیافته است.

Typology of Sociology Teaching Patterns(Case Study: Lived Experiences of Professors and Students of Tehran’s State Universitiesand Higher Education Institutes)

The aim of this qualitative research was to identify the sociology teaching patterns and the statistical population of this study was state universities and higher education institutes in Tehran. We collected data by using purposive and theoretical methods and doing semistructured interviews with 31 sociology Ph.D. students and professors. The research findings revealed that actors in sociology in the population of interest use five different patterns of sociology teaching in the classrooms and educational environment which are as follows: classical, critical, practical, social, and behavioral. The findings also demonstrate that a mixed and ambiguous pattern is being formed.