اقتصادسیاسی طرد (حاشیه‌نشین‌سازی محله شهیاد در کرمانشاه)

مساله‌ مرکزی مکتوب حاضر مطالعۀ حاشیه‌نشین‌سازی از منظر اقتصادسیاسی است. از این منظر استدلال می‌کند حاشیه‌نشینی‌شدگی پدیده‌ای برساخته و حاصل مکانیزم‌های پنهانِ انباشت و گردش سرمایه است که دولت از عاملان مهم آن در ایران است. روش تحقیق بر قیاس نظریۀ متبوع تحقیق، انتقادی است و از انواع داده‌های موجود بهره می‌برد. روش تحلیل، جست وجوی دلالت‌های نظری داده‌های موجود با راهنمایی نظریه تحقیق است. نتیجه پژوهش حاکی است حاشیه‌نشین‌شدگی پیامد تاریخ طولانی طرد با مکانیسم‌های مختلف بوده که طرد اقتصادی از مهمترین آن‌هاست. طرد اجتماعی و فرهنگی بر بستر اقتصاد، مناسبات موجود را طبیعی‌سازی کرده و موجه می‌نماید. بر این اساس هر اراده‌ای برای مواجهه با حاشین‌نشین‌سازی نیازمند توجه به مناسبات کلان اقتصادسیاسی است. اقتصادسیاسی رشته پیوند مسائل محلی و بین‌المللی است؛ در حالی که حاشیه‌نشین‌شدگی در جهان رو به کاهش گذاشته در کشورهای در حال توسعه رو به افزایش است.

The Political Economy of Exclusion

The main aim of this article is to examine spatial marginalizing from a political economy point of view. From this point of view, the spatial marginalizing, as a constructed phenomenon, is the result of hidden mechanisms of accumulation and circulation of capital. The point here is that the government is one of the important actors in Iran. The research method is critical, and it uses various existing data. Also, we attempted to analyze the theoretical implications of the existing data with the guidance of research theory. The results indicate that spatial marginalizing is a consequence of a long history of exclusion with various mechanisms, the most important of which is economic exclusion. Social and cultural exclusion relying on economics normalized and justified the status quo. Accordingly, any confrontation to spatial marginalizing requires attention to macroeconomic relations. Political economy is a link between local and international issues; while spatial marginalizing is declining in the developed world, it is increasing in developing countries.