روایتها از جنبش جنگل؛ مطالعه ای بین بازماندگانِ مشارکت کنندگان در جنبش جنگل

پژوهش حاضر نحوه برساخت روایتها از جنبش جنگل در بین بازماندگاِنِ افراد درگیر در این جنبش را بررسی م یکند. مبانی نظری، نظریات  «حال گراِیِ» هابسباوم، «کادرهای اجتماعیِ» هالبواکس و نظریات شاومن، لارسون و لیزاردو است. روش این پژوهش، روشِ «پژوهِشِ روایت» است. جمعیت مورد مطالعه ، شامل بازماندگاِنِ کسانی است که به نوعی در جنبش جنگل مشارکت داشتند. تعداد 62 نفر از افراد فوق به عنوان نمونه انتخاب و با آنان مصاحبه شد، متن مصاحبه ها با روش تحلیلِ محتوای مضمونی بررسی شد. یافته ها بیانگر «قومی شدن روایتها از جنبش جنگل» و غیریت سازی در جریان روایتگری از این واقعه در بین قومیت گیلک بود. گیلک ها روایتی واحد و قومیتی و در مقابل، تالش ها روایتی غیرقومیتی و متکثر از جنبش جنگل داشتند. تاثیرگذاری تحصیلات بر شکل گیرِیِ شکاف درو ننسلی در امر یادآورِیِ جنبش جنگل از دیگر یافته ها بود. افرادِ با تحصیلات بالا در بستری «ملی بین المللی»با رویکردی «جامع و تاریخی»، و افرادِ با تحصیلات پایینتر در بستری «محلی – قومی»با رویکردی «مذهبی» این جنبش را به  خاطر می آوردند. روایتهای دستۀ نخست بر ماهیت روشنفکرانه و متجددانۀ جنبش و روایت دستۀ دوم بر ماهیت مذهبی آن تاکید داشت. همچنین افراد با تحصیلات پایین تر در چارچوب سیاست حافظۀ رسمی و افراد با تحصیلات بالاتر در قالب حافظۀ جمعیِ مقاومت، جنبش جنگل را به خاطر می آوردند.

A Memory of Jungle Movement of Gilan: The Study of Participants’ Descendants in the Jungle Movement of Gilan

This study investigates the construction of a memory of the Movement of Gilan among the participant’s descendants in the movement. The underlying theories are presentism, social cadres of memory, and findings of Schuman, Schwartz, Arcy, Larson, and Lizardo. The research population is the descendants whose ancestors participated in the Jungle Movement. A sample of 26 people was selected and interviewed. Then the interviews were analyzed by thematic content analysis. Findings indicated the ethnicization of memory and otherization in narrating the event among Gilak ethnicity. Gilaks had united and ethnic narration but on the contrary,Talyshis had pluralistic and nonethnic narration. The narration of the Jungle Movement was different according to the education levels of the correspondents. It means that people with higher education at a “nationalinternational”  level had a comprehensive and historical approach and people with a basic education at the “ethnicindigenous” level had a religious approach in narrating the event. The former emphasized intellectual and modernist essence and the latter emphasized the religious essence of the event. They remembered the event in the framework of resistant collective memory and formal collective memory policy respectively.