بازخوانی افلاطونی سوژه در فیلم سینمایی گاو، ساختۀ داریوش مهرجویی

گذر از تاریکی به‌سوی روشنایی تمثیلی زیبایی است که گذشتگان برای توصیفِ توسعۀ ظرفیت‌های انسانی به کار برده‌اند. ظرفیت‌های بالقوه‌ای که امکان بالفعل شدن نیافته یا این‌که توسط خود آدمی سرکوب شده‌اند. تمثیل غار در اندیشه افلاطون مبتنی بر همین گذار از تاریکی به روشنی بوده است و درواقع این تمثیل توصیفی متعالی‌تر از وضعیت انسان را به نمایش می‌گذارد. فیلم گاو اثر داریوش مهرجویی نیز نوعی از تحولات انسانی را به تصویر می‌کشد. توصیف آدمی که بر مرز روشنی و تاریکی در حال حرکت است و به ناگاه به درون جهان تاریکی‌ها پرتاب می‌شود. هدف از انجام این مقاله خوانش دوباره‌ای بر فیلم گاو بوده و تبیین الگوهای انسان شناسی آن است. روش تحلیل محتوای کیفی تکنیکی بوده که برای کسب این مفاهیم انتخاب شده است. در پایان الگوهای انسان‌شناسی یافته‌شده نشان می‌دهند که گذر به حقیقت متعالی‌تر و جامعه‌پذیری مطلوب مبتنی بر الگوهای فرهنگی بلندمدت و تدریجی است.

Platonic Review of the Subject in the Movie Cow Directed by Dariyush Mehrjooei

Going through the darkness towards light is a nice allegory previously used to show the development of a human capacities potential capacities which are not possible to be realized as active ones or are depressed by human. The allegory of Plato’s cave is based on the same allegory. As a matter of fact, the mentioned allegory indicates the current status of human being compared to perfection. The movie Cow by Daryush Mehrjooei shows these human transformations. This film shows a person who is standing on the border of darkness and light, who suddenly falls into darkness. This article is to reread the film Cow and explain its anthropological patterns. To glean the concepts, we employed the qualitative content analysis method. In conclusion, it is claimed that redemption and desirable socialization is a gradual longterm process that is dependent on cultural patterns.