بررسی ساختار تنوع ژنتیکی جمعیت‌های نیای وحشی گندم (Aegilops Crassa) با استفاده از نشانگرهای بین ریزماهواره ژنومی

به‌منظور بررسی تنوع ژنتیکی 16 جمعیت از گونه aegilops crassa با استفاده از 10 آغازگر issr، در مجموع 105 آلل تکثیر شدند که از این تعداد، 86 آلل (90/81 درصد) به‌عنوان آلل چندشکل تشخیص داده شدند. تعداد آلل‌‌های تکثیر شده از 6 تا 15 با میانگین 11 آلل متغیر بود. محتوای اطلاعات چندشکلی از 17/0 در آغازگر ubc842 تا 34/0 برای آغازگر issr12 متفاوت بود. همچنین شاخص نشانگر از 98/0 برای آغازگر ubc842 تا 7/2 برای آغازگر issr08 متفاوت بود. میانگین شباهت ژنتیکی محاسبه شده برای اطلاعات نشانگرهای بین ریزماهواره‏ای برابر 89/0 بود و از 76/0 (بین دو ژنوتیپ از کرمانشاه و تبریز) تا 96/0 (بین دو ژنوتیپ از ایلام و کرمانشاه) متفاوت بود. تجزیه خوشه­ای بر اساس داده­های مولکولی، ژنوتیپ­ها را در سه گروه جداگانه قرار داد که به‌وسیله تجزیه واریانس مولکولی تایید شد. البته روش‌های گروه‏بندی خوشه‌ای و تجزیه به مختصات اصلی نتوانست جمعیت‌ها را به‌طور کامل از هم تفکیک کند و عدم ارتباط بین تنوع مولکولی و تنوع جغرافیایی را نشان داد که نشان‌دهنده تنوع ژنتیکی بالای این جمعیت‌ها می‌باشد. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که سطح بیشتری از تنوع به درون جمعیت‌ها (53‌‌ درصد) تعلق داشت، درحالی‌که (47‌ درصد) تنوع در بین جمعیت‌ها مشاهده شد.