بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های اسپرس زراعی (Onobrychis sativa) توسط پروتیین‌های ذخیره‌ای بذر و بررسی ارتباط آن با عوامل اکولوژیکی

اسپرس (onobrychis sativa)از لگوم‌های علوفه‌ای مهم در مراتع ایران است. بدلیل زمان‌بر بودن فرایند اصلاح آن، استفاده از ارقام جدید اساساً محدود به واردات ارقام خارجی می‌شود. در این تحقیق الگوی پروتیینی 110 ژنوتیپ از 11 جمعیت برای تعیین میزان تنوع ژنتیکی مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج sds-page، 46 باند قابل تکثیر، پپتید پروتیینی، برای مطالعه تنوع ژنتیکی ثبت گردید. نسبت تعداد باندهای پلی‌مورف نسبت به تعداد کل باندها از 182/0 تا 284/0 با میانگین 233/0 متغیر بود. sds-page پروتیین‌های بذر تنوع درون و میان جمعیتی بالایی را نشان دادند که تمایز مشخصی بر اساس منشا و رویشگاه نشان ندادند. همبستگی بین ماتریس فاصله‌های ژنتیکی و جغرافیایی به وسیله آزمون مانتل ثابت نشد و ضریب همبستگی بین آنها از نظر آماری معنی‌دار نگردید. این مسیله نیز نشان‌دهنده عدم وجود شیب محیطی در گوناگونی پروتیین‌های ذخیره‌ای بذر است. بنابراین در برنامه‌های اصلاحی اسپرس باید تنوع ژنتیکی ارقام اسپرس با استفاده از والدین مختلف افزایش یابد. افزایش اساس ژنتیکی برای اصلاح اسپرس می‌تواند بوسیله کاربرد سیستماتیکی ژرم‌پلاسم که الگوی پروتیینی متفاوتی داشته و ویژگی‌های کمی بهتری دارند حاصل شود.