رهیافتی جدید در کاربرد ژنتیکی گاه‌شناسی درختی ( شناسایی تنوع در راش)

در این تحقیق با نمونه‌‌برداری از درختان در ارتفاعات مختلف و تجزیه و تحلیل میزان رشد دوایر رویشی آنها وجود تنوع در درختان جنگلی مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی رهیافت جدیدی را در کاربرد روش گاهشناسی درختی در شناخت تنوع فنوتیپی در گونههای درختان جنگلی ارایه نمود. در بکارگیری این روش، کاربرد ژنتیکی گاه‌شناسی درختی بیشتر مورد توجه قرار داده شده است. نتایج ارایه شده در این تحقیق بخشی از تحقیقات گستردهای است که در حوزه جنگلهای خزری در بیش از پنج سال گذشته با بکارگیری این روش اجرا شده است. گونه درختی مورد استفاده در این پژوهش درخت راش (fagus orientalis lipsky) در حوزه جنگلی کردکوی در استان گلستان میباشد. ابتدا منطقه جنگلی مورد نظر از طریق جنگل‌گردشی و بکارگیری نقشههای پوشش گیاهی و توپوگرافی انتخاب گردید. در ادامه با تعیین خط پروفیل (ترانسکت) پایههای درختی در سه سطح ارتفاع از سطح دریا علامتگذاری شدند. سپس توسط مته سالسنج از درختان مورد نظر در سه سطح ارتفاعی از سطح دریا شامل پایینبند (366 متر)، میانبند (1236 متر) و بالابند (1646 متر) نمونهها تهیه شدند. وجود تنوع در رفتارهای رویشی با توجه به اثرهای متفاوت تغییرات اقلیمی و محیطی بررسی شدند. بر اساس این تحقیق که به صورت وسیع اجرا گردید، تنوع فنوتیپی گونه‌‌های مختلف درختی مورد بررسی قرار داده شدند. نتایج حاصل از این تحقیق موید این مسیله است که بر مبنای بررسی درختان با کاربرد ژنتیکی گاه‌شناسی درختی، امکان شناسایی تنوع در درخت راش وجود دارد.