بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‎های مختلف سماق (rhus coriaria l.) ایرانی با استفاده از نشانگر issr

سماق (rhus coriaria l.) ازجمله درختچه‎های جنگلی است که در مناطق مدیترانه و آسیای شرقی به‎ویژه ایران پراکنش دارد و دارای کاربردهای مختلف دارویی و صنعتی می‎باشد. در این پژوهش، از نشانگرهای بین ریزماهواره به‎منظور مطالعه تنوع ژنتیکی ژنوتیپ‎های سماق جمع‎آوری شده از پنج رویشگاه طبیعی واقع در شمال‎غرب کشور (استان‏های آذربایجان‌غربی و شرقی) استفاده شد. بدین‎منظور از هر جمعیت 15 نمونه به‎صورت تصادفی انتخاب و بعدdna  ژنومی آنها با استفاده از 18 آغازگر issr انگشت‎نگاری شد. نتایج نشان داد که تنوع ژنتیکی مطلوبی در میان ژنوتیپ‎های مورد مطالعه سماق وجود دارد، به‌طوری‌که سهم تنوع ژنتیکی بین جمعیتی (79.8%) بیشتر از سهم تنوع ژنتیکی داخل جمعیتی (20.2) بود. کمترین فاصله ژنتیکی (14.18) بین جمعیت‎های آغبراز هوراند (آ.ش.) و نیر ارسباران و بیشترین فاصله ژنتیکی (31.08) بین جمعیت‎های کچله ارومیه و نیر ارسبارن مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از گروه‎بندی ژنوتیپ‎های مورد مطالعه، دو جمعیت آغبراز هوراند و نیر ارسباران در یک گروه و جمعیت‎های رویشگاه‎های دیگر در گروه‎های مجزایی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که گروه‎بندی افراد با استفاده از نشانگر issr، با توزیع جغرافیایی آنها مطابقت دارد. نشانگرهای issr می توانند به‎صورت موثری نه تنها در ارزیابی تنوع ژنتیکی ژرم‌پلاسم سماق بلکه در شناسایی ارتباط ژنتیکی میان نمونه‎ها یا افراد شناخته شده و یا ناشناخته سماق به‎کار روند.