بررسی تنوع ژنتیکی اکوتیپ‌های آویشن شیرازی با استفاده از نشانگرهای مولکولیRapd و Issr

شناخت تنوع ژنتیکی از فعالیت های مهم در به نژادی و مدیریت حفظ ذخائر ژنتیکی گیاهان به‎شمار می‌آید. باتوجه به مشاهده گوناگونی صفات در بین آویشن شیرازی، در این تحقیق از نشانگر rapd و  issrبه‎منظور بررسی تنوع ژنتیکی بین جمعیتی آویشن شیرازی در ایران استفاده شد. برگ های آویشن از 15 مناطق مختلف کشوری از استان های کرمان، سیستان وبلوچستان ، بوشهر، فارس و خوزستان جمع آوری شدند. استخراج dna از برگ به کمک روش ctab با کمی تغییر انجام گردید. ده نشانگر  rapdو ده نشانگر issr که باندهای واضح تری در واکنش زنجیره ای پلی مراز تولید کرده بودند برای تجزیه‌وتحلیل استفاده شدند. با کمک نرم افزاز ntsyspc با استفاده از ضر یب تشابه دایس و الگوریتم میانگین فاصله (upgma) دندروگرام مربوطه رسم شد . ضریب کوفنتیک محاسبه شد و پلات دوبعدی بر اساس تجزیه به مولفه های اصلی شکل گرفت. باتوجه به نتایج حاصل، دامنه اندازه باندهای تولید شده در آغازگرها بین 120 تا 3100 جفت باز متغیر بود . پانزده منطقه انتخاب شده در 3 گروه مجزا قرار گرفتند .خوشه ایجاد شده با شرایط جغرافیایی همخوانی داشت. آغازگرها در مجموع 207 نوار چند شکل با درصد چندشکلی 86.9 تولید کردند. نتایج حاصل از ضریب تشابه دایس نرم افزار ntysis حکایت از این مطلب داشت که تشابه ژنتیکی توده آویشن شیرازی بین0.8460–0.4390 متغیر است. کمترین تشابه بین توده های جیرفت با ایرانشهر و بیشترین تشابه بین نمونه های اندیمشک و ایذه مشاهده شد. نتایج تجزیه به مولفه های اصلی و نتایج حاصل از تجزیه خوشه‌ای با یکدیگر مشابه بودند و ضریب کوفنتیک 74.6 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که نشانگر های rapd وissr  برای بررسی تنوع ژنتیکی بین جمعیتی این توده مناسب هستند.