تحلیل تاثیر تناسب خودپنداره و شخصیت مقصد بر نیّت‌های رفتاری گردشگر داخلی در شهر اصفهان

  در این پژوهش تلاش شده است که به تحلیل عوامل موثر بر نیّت های رفتاری گردشگر از جمله تناسب خودپنداره‌‌ شخصیت مقصد، درگیری ذهنی، رضایت و تجربه گردشگر پرداخته شود. جامعه آماری این پژوهش که نامحدود است، شامل گردشگران داخلی شهر اصفهان می باشد، که در تابستان1392 از شهر اصفهان بازدید کرده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش، پرسشنامه استاندارد بوده است. روایی صوری آن توسط خبرگان و پرسش‌‌شوندگان مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شد. با توجه به روش نمونه‌گیری که از نوع غیرتصادفی در دسترس بود، پرسشنامه میان390 نفر از گردشگران داخلی توزیع شد. از این تعداد 360 پرسشنامه جمع آوری و از طریق روش حداقل مربعات جزئی که یکی از روش‌های الگوی معادلات ساختاری است، مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. برای این منظور از نرم‌افزارهای spss 20 وsmart pls 2.0  استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، که تناسب خودپنداره_شخصیت مقصد بر کیفیت تجربه ادراک شده، رضایت و نیّت های رفتاری گردشگر و از طرفی نیز کیفیت تجربه ادراک‌شده بر رضایت گردشگر تاثیر دارد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که درگیری ذهنی تاثیر رابطه تناسب خودپنداره شخصیت مقصد بر نیّت های رفتاری گردشگر را تعدیل می‌کند.