تاثیر ابعاد سرمایه فکری بر عملکرد توسعه محصول جدید با نقش تعدیلی رکود دانش

پژوهش حاضر با رویکردی کمّی سعی دارد تاثیر مولفه‌های سرمایه‌ فکری بر قابلیت ‌یادگیری سازمانی و نوآوری به‌عنوان متغیر میانجی و سپس ارتباط آن‌ با عملکرد توسعه محصول جدید به‌عنوان متغیر وابسته اصلی پژوهش را آزمون کند؛ همچنین در این پژوهش بر تاثیر تعدیلی متغیر ایستایی دانش تاکید می‌شود. 10 فرضیه، تبیین‌کننده روابط این متغیرها است. برای تحلیل داده‌‌‌ها از نرم‌افزارهای spss19 و smartpls2 استفاده شده است. جامعه موردمطالعه، شرکت‌های فعال در مراکز رشد واحدهای فناوری تهران است که نمونه‌ای 124‌تایی به روش تصادفی انتخاب شد. پرسشنامه‌ای با طیف پنج‌گانه لیکرت که از منابع معتبر برای طراحی آن استفاده شده و روایی آن با نظر اساتید به تایید رسید در این موسسه‌ها توزیع و به روش خود‌گزارشی تکمیل شد. پایایی ابزار مورداستفاده با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برای بخش سرمایه فکری 910/0، قابلیت یادگیری سازمانی 916/0، نوآوری 896/0 عملکرد توسعه محصول جدید 881/0 و رکود دانش 517/0 به‌دست آمد که نشان‌دهنده مطلوبیت مناسب ابزار است. الگوی پژوهش با استفاده از روش الگوی معادلات ساختاری و با رویکرد حداقل مربعات جزئی آزمون شد. نتایج، ضمن برازش خوب الگو، همه فرضیه‌های پژوهش به‌جز یک مورد را تایید کرد.