بررسی تطبیقی اسطوره میترا در اوستا و وداها

اسطوره، داستان یا سرگذشتی است که متضمن روایت یک آفرینش است. شخصیت‌های آن موجوداتی مافوق طبیعی هستند. میترا، اسطوره‌ای هندی و ایرانی است که جنبه‌های اسطوره‌ای آن در اوستا و وداها آمده است. این خدا مفهوم‌هایی همانند: «معاهده، توافق، میثاق، اتحاد و وعده» را شامل می‌شود و دو ریشه هند و اروپایی *?mei به معنی «مبادله کردن» و ریشه *?m? به معنی «اندازه گرفتن» برای واژه میترا پیشنهاد شده است. در اوستا، سرود مهر یشت به این ایزد اختصاص دارد. در این یشت مفهوم «اتحاد» برای میترا مناسب تر از مفهوم «پیمان» به نظر می‌رسد. میترا، ویژگی‌های مشترک زیادی در متون اوستایی و ودایی دارد. بارزترین ویژگی میترا در اوستا، مهر دارای فراخ چراگاه است. در وداها، میترا در ایزد آتش اگنی متجلی می‌شود. تفاوت بین میترای ودایی و میترای اوستایی در این است که میترای ودایی فاقد ویژگی‌های رزمی است. در وداها ویژگی‌های رزمی به ایندرای جنگجو تعلق دارد.