دوسوگرایی عاطفی سودابه در داستان سیاوش شاهنامه

دوسوگرایی یا آمبی والانس، داشتن همزمان احساسات متضاد یا مختلط در مورد یک شخص، شیی یا موقعیت است. در کاربرد امروز دوسوگرایی بیشتر به معنی دوسوگرایی عاطفی مورد استفاده قرار می گیرد. گاه هر دو تمایل؛ یعنی، عشق و غضب نسبت به یک شخص واحد وجود دارد و انسان خود را در مقابل احساسی مرکب از دو تمایل متناقض می بیند. در این مقاله اعمال‌ سودابه‌ در داستان سیاوش بررسی می شود که آیا از دیدگاه روان شناختی می توان رفتاری دوسویه را در او یافت و انگیزه ها و عوامل روانی او را در این کنش ها نشان داد؟ عملکرد سودابه نشان از عشقی کامل ندارد که درآن هر سه بعد عشق؛ یعنی تمایل، هوس و تعهد نقش آفرین باشد؛ بلکه ترس از رسوایی و عقده حقارت، سبب دوسوگرایی عاطفی سودابه می شود که در نهایت عشق او به غضب بدل می شود و موجب عمل فریب، انتقام و آزار رساندن به سیاوش می گردد.